قهرمانان بازی‌های رایانه‌ای کشور و مشکلات حضور در مسابقات بین‌المللی
گیمرهای ایرانی به المپیک می‌روند؟
صدای تشویق تماشاچی‌ها فضا را پر کرده است، دقایق پایانی بازی تند می‌گذرد، تماشاگران منتظرند ببینند سرانجام چه کسی برنده‌ی جام قهرمانی خواهد شد؟ آبی‌اناری‌ها 2-1 جلو هستند و منتظرند این چند دقیقه هم بگذرد... و بالأخره سوت پایان بازی به‌صدا درمی‌آید و جام قهرمانی به نیما صادقی و هواداران مجازی و واقعی او می‌رسد.
این اتفاقی است که در این‌جا برای گیمرهای ایرانی در مسابقاتی مانند لیگ بازی‌های کامپیوتری در برج میلاد در رشته‌ی فیفا رخ می‌دهد. در لیگی که شاهد رقابت 12هزار گیمر در رشته‌هایی همچون پِس، کلش رویال، پسرخوانده، کانتر استرایک و کوییز آو کینگ بود.
بنابه آمار بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای ایران، 28 میلیون گیمر در کشور داریم. البته این آمار شامل همه‌ی کسانی می‌شود که به‌صورت حرفه‌ای و یا تفریحی گیم بازی می‌کنند.
جام جهانی فیفا 2019
روزهای نخست این هفته در لندن، مرحله‌ی پایانی جام جهانی فوتبال الکترونیکی فیفا 2019 برگزار شد و دوشنبه 13 مرداد،«مو اُوبا» از آلمان 3-2 بر «مساعد الدوسری» از عربستان سعودی پیروز شد و جام قهرمانی و جایزه‌ی 250 هزار دلاری مسابقه‌ها را از آن خود کرد. دوشنبه‌ی هفته‌ی گذشته، 8 مرداد هم بزرگترین مسابقه بازی رایانه‌ای فورت‌نایت در نیویورک برگزار شد و کایل گیرس‌دورفِ۱۶ ساله جام قهرمانی و جایزه‌ی 3 میلیون دلاری این مسابقات را دریافت کرد.
گیمری شغل است یا نه؟
گیمرها در ایران با مسائل بسیار زیادی روبه‌رو هستند که یکی از مشکلاتی که بیشتر گیمرها به آن اشاره می‌کنند، ناآگاهی بخش بزرگی از جامعه نسبت به گیم و گیمر است.
نیما صادقی قهرمان فیفا 2018 در لیگ چهارم، در این باره می‌گوید: «نمی‌توانیم گیم را به‌عنوان شغل انتخاب کنیم و روی آن سرمایه‌گذاری کنیم، چون تعداد زیادی اصلاً نمی‌دانند گیمر یعنی چه؟ و اگر بگوییم گیمر هستیم ما را مسخره می‌کنند. می‌گویند همان که بچه‌ها بازی می‌کنند؟» محمد اَچرَش قهرمان رشته‌ی پِس، در چهارمین دوره‌ی لیگ بازی‌های رایانه‌ای هم می‌گوید که نمی‌تواند گیم را به‌عنوان شغل خود مطرح کند، زیرا شغل باید درآمد مشخصی داشته باشد که در ایران گیمرها چنین درآمدی ندارند.
اما اوضاع محمد کمالی‌قالیباف، پرافتخارترین بازیکن تاریخ بازی‌های رایانه‌ای در ایران در رشته‌های پِس و فیفا و پارسا رسولی، قهرمان مسابقات کاپ هیئت فوتبال استان تهران کمی فرق می‌کند. این دو نفر چند وقتی است که با مجموعه‌ی ورزشی شمشاد قم قرارداد بسته‌اند. سیدمحمود رضوی، مدیر مجموعه‌ی ورزشی شمشاد در این باره می‌گوید که این مؤسسه با هدف حمایت از ورزش‌های الکترونیک و کمک به پیشرفت این رشته در استان قم و سطح کشور، بازیکنان حرفه‌ای را جذب کرده است.
با این‌همه، باز پارسا رسولی هنگام صحبت کردن درباره‌ی شغل، خود را گیمر معرفی نمی‌کند، چون فکر می‌کند بیشتر افراد وقتی کسی گیمر بودن را به‌عنوان شغل خود معرفی می‌کند، خنده‌شان می‌گیرد. علاوه بر این بیشتر افراد اهمیتی به این حرفه نمی‌دهند و مثلاً می‌گویند: «مگر چه کار می‌کنی؟ چند تا دکمه را فشار می‌دهی دیگر.» با این اوصاف گویا فقط محمد کمالی‌قالیباف می‌ماند که وقت حرف زدن از شغل، با اطمینان خود را گیمر معرفی می‌کند.
هفت‌خوانِ حضور در مسابقات جهانی
نیما صادقی، بعد از قهرمانی در لیگ چهارم در رشته‌ی فیفا توانست سهمیه‌ی حضور در بازی‌های جهانی را کسب کند، اما بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به‌دلیل مشکلات ارزی، او را به بازی‌های جهانی اعزام نکرد و سخت است که بشنویم همه‌ی هزینه‌های حضور او در بازی‌های جهانی، حدود 30 میلیون تومان می‌شد.
مدیرعامل پیشین بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، در نشست خبری چهارمین لیگ بازی‌های رایانه‌ای، گفته بود که به دلیل مشکلات ارزی و مسئله‌ی ویزا، اعزام قهرمانان به مسابقات جهانی امکان‌پذیر نیست. هرچند نیما صادقی هنوز هم رؤیای شرکت در مسابقات جهانی را دارد و با دلخوری می‌گوید: «من پارسال باید به مسابقات جهانی اعزام می‌شدم، اما به دلیل گرانی دلار نتوانستم به این مسابقات بروم. چه بسا اگر می‌رفتم قهرمان می‌شدم و آینده‌ام را تضمین می‌کردم، اما خُب نشد بروم. اما یک گیمر مگر چند سال می‌تواند در اوج باشد؟ امیدوارم چنین اتفاقی برای بقیه‌ی گیمرها رخ ندهد.»
رؤیای حضور در المپیک
سازمانی که باید از گیمرهای ایرانی حمایت کند، بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای ایران است، اما گویا توان بنیاد هم محدود است... البته مدتی است که زمزمه‌‌ی افزودن بازی‌های رایانه‌ای به رشته‌های مسابقات المپیک به گوش می‌رسد، در ایران همه‌ی نگاه‌ها به مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای دوخته شده است. آیا او می‌تواند زمینه‌ی شرکت گیمرهای ایرانی در المپیک را فراهم کند؟
در همینه زمینه :
