ترکیب ناخوشایند ریتمِ‌ ناهنجار

سیدآرش شهریاری ـ  موسیقیدان

 بارها پیش آمده به دوستانی که دچار دلهره، نومیدی یا التهابات روحی بوده‌اند شنیدن یک قطعه موسیقی را پیشنهاد کرده‌ام. در دیدار بعدی هم آنها از اثر خوبی که گوش سپردن به آن قطعه بر روح و روانشان گذاشته است، اظهار رضایت داشته‌اند. اما واقعیت این است که این روزها وقتی موسیقی‌های زیرزمینی یا حتی برخی آهنگ‌ها را که در قالب موسیقی پاپ مجوز گرفته‌اند، می‌شنوم، به این می‌اندیشم که این اثر چه تاثیر مثبتی بر ذهن شنونده خواهد گذاشت. ترکیب ناخوشایندی از ریتم‌های ناهنجار و اشعار به معنی دقیق کلمه مبتذل، جز اینکه بر پریشانی‌های شنونده بیفزاید چه خاصیتی دارد. همواره به جوانان و نوجوانانی که فرصت همکلامی با آنها را به دست آورده‌ام، توصیه کرده‌ام همان‌طور که مراقب چیزی که می‌خورند هستند، مراقب چیزی که می‌بینند، می‌خوانند و می‌شنوند نیز باشند. موسیقی، هنری است که می‌تواند انسان را به اوج برساند و خلق و خوی او را تلطیف کند. اما هر چیزی را فقط به اعتبار اینکه نواخته و خوانده شده نمی‌توان متعلق به این هنر دانست. در همه جای جهان اهالی موسیقی و آنانی را که سال‌ها وقت صرف آموختن کرده‌اند ارج می‌نهند و قدر می‌گذارند؛ چون از تاثیر مثبتی که آنها در جامعه می‌گذارند، آگاهند. در سرزمین ما هم از دیرباز استادان این رشته از پاکدست‌ترین و بااخلاق‌ترین و البته مورد احترام‌ترین مردمان بودند؛ بنابراین هر محصولی که نتواند به شنونده حس خوبی بدهد و احترام او را برانگیزد، ربطی به این هنر ندارد.