تحقیقات و کاهش تلفات
در قرون اخیر، انسان همواره کوشیده است به مدد پیشرفت در علوم عقلی، تلفات حوادث طبیعی را کاهش دهد. بر این اساس، تحقیقات گستردهای پیرامون کره زمین، مناطق مختلف آن، دریاها و تاثیرپذیری امواج از تغییرات آب و هوایی و... انجام شده و میشود. بدیهی است که منظور از چنین فعالیتهایی شناخت بهتر عواملی است که منجر به بروز این حوادث میشوند. انسان خود یکی از مهمترین عوامل آسیبزا برای محیطزیست به شمار میآید که نتیجه اقدامات مخرب او میتواند با قهر طبیعت به خودش بازگردد. برخی از این اقدامات آگاهانه و به دلیل سودجویی است اما بخشی از این اقدامات از سر ناآگاهی است.
در نظر بگیرید وقتی یک ساختمان چندین طبقه دقیقا روی گسلی که با فعالیت اندک و ایجاد کمترین لرزه میتواند حیات ساکنان را به خطر بیندازد، ساخته میشود، سودجویی یا ناآگاهی چه مشکلاتی را دامن میزند. در سالهای اخیر و با رشد قیمت مسکن، عموما بهترین سرمایهگذاری را خرید ملک و مشارکت در ساختمانسازی عنوان میکنند. حال آنکه زمین به عنوان امانتی که از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود، میتواند کاربردها و کارکردهای مختلفی داشته باشد. انسانها همچنانکه نیازمند سکونت هستند، نیاز به فضای سبز، امکانات رفاهی و غذا دارند. همه این نیازها وابسته به زمین مناسب است.
بنابراین برخورد علمی با قضیه علاوه بر آگاهیبخشی حتی میتواند افراد سودجو را هم متقاعد کند که بهترین نوع سودآوری، فرایندی است که کمترین آسیب را به محیط زیست بزند و بیشترین منافع را عاید جمع کند. از این رو اگر به تخصصهای گوناگون از جمله زمینشناسی بها داده شود و در زمینههای مختلف با تحقیق و پژوهش، بهترین رفتار و بهرهبرداری را از طبیعت پیشه کنیم، میتوانیم زندگی امن، راحت، سالم و به دور از آسیبهای طبیعی داشته باشیم. رواج پژوهشمحوری در جامعه از بسیاری تلفات انسانی و سوءرفتارها و فعالیتهای مخرب پیشگیری میکند.