مردم از گوگل خارج شوند!؟
دبیر شورایعالی فضای مجازی بهتازگی در مصاحبهای با اعلام اینکه «دوستان وزارت ارتباطات حداقلی فکر میکنند»، گفته است: مثلا الان برای پیداکردن اطلاعات از گوگل استفاده میکنیم که درست نیست اطلاعات ما از طریق آمریکا بیاید، این، نقطه اختلاف ماست. وی به همینخاطر گفته است که وزارت ارتباطات باید خودش را موظف بداند که پیامرسان و موتور جستوجوی ایرانی باشد و مردم از نامهرسانهایی که آمریکایی هستند، خارج شوند. اما در دنیای امروز میتوان برای مردم تعیین کرد که از چه پیامرسان و موتور جستوجویی استفاده کنند؟ شاید تا این بحث پیش بیاید خیلیها ماجرای چین را بهعنوان نمونه مطرح کنند و بگویند در این کشور اتفاق افتاده است و چین نمونه موفق آنهاست! چین و سیاستش با جمعیت 3/1میلیارد نفری یک استثنا محسوب میشود. چین (اگر کرهشمالی را بدون اینترنت فرض کنیم) سختگیرانهترین فیلترینگ جهان را دارد و شاید تنها کشوری باشد که سرویسهای گوگل را هم دستهجمعی فیلتر و همه را مجبور به استفاده از موتور جستوجوی بومی بایدو کرده است. حتی روسها هم با موتور جستوجوی خود یعنی یاندکس نتوانستهاند به موفقیت دست پیدا کنند. برای اینکه یک موتور جستوجو به نقطه سر به سر تجاری هم برسد باید حداقل ۵۰۰میلیون کاربر داشته باشد. یاندکس ۲۰۰میلیون مشترک هم دارد اما بهعنوان موتور جستوجو به مدل موفق اقتصادی نرسیده است. از سالهای پیش برای موتور جستوجوی بومی ایران هزینههای کلانی شده است، اما آن قدر این پروژهها ناموفق بوده که به قول خبرههای فناوری اطلاعات اگر کسی بخواهد سایتشان را پیدا کند باید دست به دامن جستوجوی گوگل شود!
دبیر شورایعالی فضای مجازی در بخش دیگری از صحبتهایشان گفته: «وزارت ارتباطات زیر بار بومیسازی شبکه ملی اطلاعات که تأکید شوراست، نمیرود.» وی اعلام کرده:« بحث استقلال در شبکه ملی اطلاعات بسیار مهم است؛ به همین دلیل در الزامات مصوبه اصرار کردیم که خدمات پایه، ملی باشد.» وزیر ارتباطات چندی پیش در گفتوگو با همشهری گفته بود: عدهای تعبیرشان از شبکه ملی اطلاعات این است که باید دور خودمان دیوار بکشیم و استقلال را با قطع ارتباط با دنیا مساوی میدانند. استقلال معنایش این نیست که ارتباطمان را با دنیا قطع کنیم. هر وقت از شبکه ملی اطلاعات صحبت میکنند، کلمات فیلترینگ و حذف وابستگی به سرویسهای خارجی را کنارش میآورند. این تعبیر غلطی است.