یادداشت
پمپئو تاریخ نمی‌داند
علی ربیعی/ سخنگوی دولت
ادعای وزیر خارجه آمریکا درباره «یهودستیزی تاریخی ایرانیان» نشان می‌دهد آقای پمپئو تاریخ نمی‌داند. ایران چه در دوران اسلامی و چه در دوران پیشااسلامی، کانون درخشان تسامح در قبال یهودیان بوده است. کشور ما جزو معدود کشورهای جهان اسلام است که همواره خط ممیزه دقیقی میان صهیونیسم به‌مثابه یک ایدئولوژی نژادپرستانه و یهود به‌مثابه یکی از ادیان ابراهیمی ترسیم کرده است. در طول قرون تمدنی اسلام، یهودیان، از اصفهان تا استانبول، در همه بلاد اسلام و ایران همزیستی مسالمت‌آمیز داشته‌اند.
در سال‌های جنگ دوم جهانی نیز ایران به سهم خود مأمن و ناجی یهودیان گریخته از نسل‌کشی‌های اروپایی- نازیستی بوده است.
از سال 1942بندر انزلی ایران روزانه پذیرای 2تا 5هزار آواره لهستانی بود که شمار آنها به‌تدریج از مرز 116هزار نفر گذشت. حدود نیمی از آوارگان، یهودی بودند. جماعت پناهنده لهستانی درصورت باقی‌ماندن در کشور خود امکان داشت در معرض تهدید اردوگاه‌های مرگ و اتاق گازهای «بوخن والد» و «آشویتس» قرار بگیرند. آنها در شوروی نیز ذیل عنوان «خطرناک برای جامعه» طبقه‌بندی شده بودند. مردم قحطی‌زده ایران در آن ایام به روی این گریختگان از مظالم نازیستی و استالینیستی آغوش گشود و نیم لقمه نان خود را با آنان قسمت کرد.
اما فقط نان نبود، در ایران منزلت آن پناهجویان نیز به‌مثابه لهستانی و مسیحی و یهودی در قالب مدارس و مؤسسات فرهنگی و هنری و مطبوعاتی به رسمیت شناخته شد. به گواهی تاریخ، آنها در لحظه پا نهادن بر ساحل آزادی در این‌سوی خزر، رنج‌دیدگانی محروم از امکانات اولیه بودند؛ چیزی شبیه کودکان یمنی که امروز در معرض محاصره غذایی و بمباران هوایی اصلی‌ترین متحد آمریکا در منطقه قرار گرفته‌اند.
