مردم و شورایاری محله

علی نوذرپور‌/ شهردار منطقه‌22
پنجمین انتخابات شورایاری‌ها به‌زودی رنگ عملیاتی به‌خود می‌گیرد و شوراهایی در نبود شوراهای محله ایجاد می‌شود، نه آنچنان که می‌توانست باشد و قانونگذار می‌توانست آن را تعریف کند. ولی غفلت مجلس شورای اسلامی را شورای اسلامی شهر تهران از اولین دوره خود به‌نحوی جبران کرد و انجمن شورایاری را پایه‌گذاری کرد و از آن زمان تاکنون همپای شورای شهر نفس کشیده و لنگان لنگان خود را به جلو کشیده است. هر‌چند که در جایگاه واقعی خود هیچ وقت قرار نگرفت ولی همچنان زنده است و به حیات خود ادامه می‌دهد.

اما شرط ادامه حیات این موجود حاصل تفکر اصلاح‌طلبی شورای شهر دوره اول، به اما و اگرهایی بسته است. اینها عبارتند از:

اول اینکه مردم آن را جدی بگیرند و به کارکردهای آن باور داشته باشند و بدانند در شرایط کنونی شهرهای ما، آنها می‌توانند صدای نیمه‌گرفته و خسته آنها باشند و خواسته‌ها و نیازهای آنها را به گوش شهرداران نواحی و مناطق شهر برسانند.

دوم آنکه شهرداری‌های نواحی و مناطق باور داشته باشند‌ شورایاران می‌توانند عملکرد آنان را به مردم بازگو کنند و امکان همیاری و مشارکت مردم را در اداره امور محل، ناحیه و منطقه فراهم کنند.

و سوم اینکه شورای اسلامی شهر تهران، آنها را یار خود بدانند و رفیق راه و در امر نظارت بر عملکرد مدیران اجرایی شهرداری‌ها، شورایاری‌ها را شریک خود بدانند و شورایاری‌ها نقاط ضعف و قوت مدیران شهری را به شورا گزارش دهند.

درصورت جمع این سه باور، انتخابات پیش‌رو موفق خواهد بود به این معنی که با مدیریت شهرداران و نظارت و حمایت شورای شهر، حضور مردم در سطحی گسترده صورت خواهد پذیرفت و حضور انبوه و مشارکت حداکثری مردم، نمایندگان واقعی مردم در محلات را راهی خانه شورایاری‌ها خواهد کرد.

همچنین شهرداران مناطق و نواحی باید وقت کافی را گذاشته و تا برگزاری انتخابات، با باور به نقش شورایاران، مسئولانه به‌عنوان روسای هیأت‌های اجرایی از امکانات و توانمندی‌های اجرایی خود مایه بگذارند.

شورای اسلامی شهر تهران با نظارت مستمر و حمایت کافی، از انتخابات پرشکوه و مشارکت مردم پشتیبانی کند و مردم با حضور گسترده، نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنند.

در این میان بانوان نقش غیرقابل انکاری در این انتخابات خواهند داشت‌ و به‌عنوان نیمی از جامعه شهری که فرصت و فراغت بیش از مردان برای انجام فعالیت‌های داوطلبانه و مردمی دارند و به‌عنوان مادران شهر، نقش مادرانه برای پرورش و بزرگ‌شدن این نهال نوپای جامعه مدنی را برعهده گیرند.

روحانیون به‌عنوان رهبران معنوی در مساجد، تشویق و ترغیب مردم و جامعه مومن را عهده‌دار شوند و در کنار خود نهاد مردمی را به‌وجود آورند که در اتصال و ارتباط بهتر آنها با متن جامعه، همیار باشند.

جوانان برای ایجاد شهری زنده، پویا و متحرک، به میدان آیند، هم خود نامزد شوند و هم دیگران را تشویق به حضور کنند. دانشجویان به‌عنوان روشنگران جامعه و پیشگامان آنها، مردم را هدایت به شکل‌گیری این نهاد مردمی کنند. بازنشستگان از فراغت حاصل از بازنشستگی بهره‌برداری کنند و خود را مهیای پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی غیرانتفاعی کنند. مهندسان، پزشکان، پرستاران، کارگران، بازاریان و همه اقشار و گروه‌های اجتماعی تلاش کنند تا نمایندگانی در این جمع مردمی داشته باشند.

با جمعی که یادآور شد، شاکله شورایاری به خوبی شکل خواهد گرفت و در 4سال آتی می‌تواند مددیار مدیریت شهری باشد.