بزرگ‌ترین پارک بیرجند زیر سایه فراموشی

نبود روشنایی مناسب، نبود وسایل تفریحی و ورزشی، آسفالت نبودن خیابان‌های داخل بوستان و ناتمام ماندن پروژه بزرگ‌ترین دریاچه مصنوعی شرق کشور از جمله مشکلات بوستان بزرگ و قدیمی شهر بیرجند است که همت متولیان و مسئولان را می‌طلبد تا دوباره رونق گیرد. به گزارش تسنیم، در زندگی روزمره شهری که سر‌وصدا و آلودگی هوا امان خانواده‌ها را بریده به مکانی نیاز است که خانواده‌ها برای دوری از مشغله‌های روزانه به منظور گذراندن اوقات فراغت، ورزش و تفریح کردن از آن استفاده کنند که بوستان‌ها و پارک‌های شهر یکی از این مکان‌هاست. 

یکی از مهم‌ترین آثار فضای سبز در شهرها کارکرد زیست‌محیطی آنهاست که از یک طرف سبب افزایش زیبایی شهر می‌شود و از سویی کیفیت زیستی شهرها را افزایش می‌دهد. ایجاد فضای سبز به عنوان ریه‌های تنفس شهرها امری اجتناب‌ناپذیر است و بدون وجود آن امکان پایداری شهر نیز وجود نخواهد داشت. 


فضای سبز؛ از شاخص‌های توسعه‌یافتگی 

امروزه مفهوم شهر بدون وجود فضای سبز موثر قابل تصور نیست. در این میان فضاهای سبز جزو ضروری و لاینفک پیکره شهرهاست و کمبود آن می‌تواند در حیات شهرها اختلالات جدی ایجاد کند. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی جوامع به شمار می‌رود. 


بزرگ‌ترین پارک بیرجند در سکوت و تنهایی

یکی از بوستان‌های شهر بیرجند که وسعت زیادی دارد و جمعیت زیادی را می‌تواند در خود جای دهد پارک جنگلی است. مکانی که اگر سال‌ها قبل مورد توجه قرار می‌گرفت از بزرگ‌ترین و بهترین مکان‌های تفریحی بود. اما اکنون این مکان بزرگ با درختان سر به فلک کشیده بدون استفاده مانده است و فقط تعداد بسیار کمی از مردم آنجا می‌روند و گاهی محلی برای حضور معتادان یا حتی گاهی اوقات حیوانات ولگرد است. 

تاریکی محض در شب، نبود روشنایی مناسب، نبود وسایل تفریحی و ورزشی، آسفالت نبودن خیابان‌های داخل بوستان و موارد دیگر از مشکلات بوستان بزرگ و قدیمی بیرجند است که متاسفانه از آن استفاده بهینه نمی‌شود. 


نقش بی‌مهری‌های رهگذران 

انبوهی از درختان کاج در حاشیه ورودی بیرجند سال‌هاست که چشم رهگذران را نوازش می‌دهند. وسعتی سرسبز که هرچند خراش‌هایی از نامهربانی بر تن دارد اما باز هم خنکای سایه آن خستگی را از تن می‌گیرد و با این‌که خورشید بر کرانه‌های آسمان خودنمایی می‌کند گاه با وزش نسیم بهاری دل گرم شهر را خنکایی دلنشین می‌بخشد. 

در دو طرف ورودی پارک جنگلی از سمت بلوار صنعت، معدن و تجارت درختان قطوری قد کشیده اند که بعضی‌ها سرزنده و برخی مرگ ایستاده برایشان رقم خورده است. زیر درختانی که رنگی به رخسار ندارند خار و خاشاک، شاخه‌های قطع‌شده و زباله‌های ریز و درشت به چشم می‌خورد. در بین انبوه درختان، تلی از شن و دیگر مصالح ساختمانی حکایت از انجام کاری برای تغییر چهره پارک در آینده‌ای نزدیک دارد. 


قفس‌های خالی 

حصار آهنینی که در وسعتی نسبتا بزرگ در میان درختان کشیده شده است، مانع عبور رهگذران می‌شود. زمانی قرار بود پارک پرندگان در این مکان ساخته شود و اکنون قفس‌هایی خالی دیده می‌شوند که همچنان انتظار پرندگان را می‌کشند. 

گنجشکان بر سر شاخه‌های رقصان در باد از این شاخه به آن شاخه می‌پرند و با وزش نسیمی تندتر، شاخه و برگی از درختان که برخی از آن در کوره بی‌توجهی‌ها سوخته و خاکستر شده است بر زمین می‌نشیند. در گوشه‌گوشه پارک و لا‌به‌لای انبوه درختان خبری از سطل زباله نیست و زباله‌ها در زیر درختان و در اطراف با وزش نسیم به این طرف و آن طرف می‌روند. 


دریاچه‌ای بدون آب

در بخشی از این فضای سبز دریاچه‌ای بدون آب واقع است که روزی عنوان بزرگ‌ترین دریاچه آبی شرق کشور را یدک می‌کشید، اما اکنون گودالی بیش نیست. قسمتی از این گودال بزرگ که با کفپوشی آبی‌رنگ در چند سال گذشته عایق شده بود با نامهربانی مهمانان به آتش کشیده‌ شده است. بخش‌های دیگری از کفپوش نیز زیر آفتاب داغ این شهر کویری پوسیده است و آثار سوختگی در جای‌جای آن به چشم می‌خورد. 

در میان استخر، تپه‌هایی از خاک با درخت‌ها و درختچه‌هایی خودنمایی می‌کند و لوله‌های سیاه‌رنگ آبرسان از کنار این تپه‌های خاک به داخل دریاچه خشک آویزان است. نرده‌های آهنی آبی‌رنگ حصار دریاچه شده است و میان استخر تابلویی زردرنگ نصب شده که روی آن نوشته شده است: «عمق آب زیاد است مراقب کودکان خود باشید». از نصب پایه‌های روشنایی در نقاط مختلف پارک و اطراف دریاچه خبری نیست و در جای‌جای این مکان خار و خاشاک و زباله‌ به چشم می‌خورد. 

در حاشیه‌ای از این دریاچه که خبری از درختان پارک جنگلی نیست و بیشتر زمین‌های خالی و خشک به چشم می‌خورد، عملیات بلوکه‌گذاری در دست اجراست. 


سوءمدیریت و هدررفت سرمایه 

طی سال‌های گذشته به منظور توسعه و توجه بیشتر به پارک جنگلی، ساخت بزرگ‌ترین دریاچه شرق کشور در سال 92 در مساحتی به وسعت 5100 متر‌مربع و با هزینه‌کرد 5 میلیارد ریال آغاز شد و در 45 روز بعد به بهره‌برداری رسید. هنوز یک ماه نگذشته بود که تبخیر بالای آب این دریاچه و استمرار قهر طبیعت مسئولان را بر آن داشت تا دریاچه را تعطیل کنند و به فکر ساخت باغ پرندگان برای پارک جنگلی باشند. 


شروع عملیات عمرانی توسعه و بهسازی پارک جنگلی 

شهردار بیرجند از شروع اجرای عملیات عمرانی توسعه و بهسازی پارک جنگلی با اعتبار 4 میلیارد تومان خبر داد و گفت: ساخت باغ پرندگان و بهسازی معابر پارک در دست اقدام است. «محمدعلی جاوید» بیان کرد: شهرداری برای دریاچه که به دلیل وضعیت بحرانی آب یک ماه پس از بهره‌برداری بدون استفاده ماند، امسال با شرکت آب منطقه‌ای به توافق رسید تا از تصفیه‌خانه‌ای که آب منطقه‌ای در نزدیکی پارک جنگلی دارد آب غیرقابل شرب که برای مصارف کشاورزی نیز مناسب نیست به دریاچه منتقل کند. 

وی از نیاز 800 میلیون تومانی برای اجرای خط انتقال آب به دریاچه خبر داد و افزود: با احداث 5/2 کیلومتر خط لوله از محل این تصفیه‌خانه تا دریاچه 3 اینچ آب مورد نیاز تامین خواهد شد. شهردار بیرجند ادامه داد: از این‌که این طرح امسال اجرایی شود و آب دوباره در دریاچه جریان پیدا کند مطمئن نیستیم، چون پروژه‌های دیگری نیز در دست اجرا داریم اما سعی بر این است که این اقدام امسال اجرایی شود. جاوید یادآور شد: به محض آماده شدن زیرساخت‌ها با فراخوان به دنبال جذب سرمایه‌گذار برای بهره‌برداری از پارک جنگلی خواهیم بود.


ظرفیتی که مغفول مانده است

چند شهروند که مشغول استراحت در سایه درختان کاج  هستند، می‌گویند: در شهری مانند بیرجند که سال‌هاست از بی‌آبی رنج می‌برد، وجود چنین پارکی نباید از نظرها مغفول بماند. اگر طرح‌ها و ایده‌هایی کاربردی و آینده‌دار مد نظر قرار گیرد جاذبه پارک جنگلی بیشتر می‌شود و می‌تواند به محلی برای گردش و تفریح شهروندان تبدیل شود. 

شهروندی دیگر هم با گلایه از کمبودهای بسیار در این پارک اظهار می‌کند: سکو برای نشستن بسیار کم است و نور و روشنایی هم چندان تعریفی ندارد. تعداد کمی چراغ برای این فضا در نظر گرفته شده است که همین تعداد نیز تخریب شده و لامپ‌ها شکسته است. پارک از نظر بهداشتی وضعیت مناسبی ندارد و وضعیت وسایل تفریحی آن در حد صفر است. 

یکی از شهروندان بیرجندی توضیح می‌دهد: طرح‌های زیادی از جمله ساخت دریاچه بدون آینده‌نگری در پارک به اجرا درآمده است. این قبیل طرح‌ها فقط جنبه ارائه گزارش عملکرد دارد و نفعی برای مردم شهر ندارد. 

وی می‌افزاید: از مسئولان می‌خواهیم قبل از اجرای هر طرحی آینده‌نگری داشته باشند تا آن طرح به بن‌بست نرسد. پارک جنگلی در ساعت‌هایی از شبانه‌روز فقط میزبان عده‌ای از معتادان است و چندان کاربردی برای شهروندان ندارد‌. باید رسیدگی به آن بیشتر بود تا با فراهم شدن امنیت لازم حداقل شهروندان رغبتی برای گشت‌وگذار در این پارک داشته باشند. بسیاری از افرادی که در پارک رفت‌وآمد دارند به آن آسیب می‌رسانند و سبب رعب و وحشت مردم می‌شوند به همین دلیل باید متولیان امر توجه بیشتری به پارک جنگلی داشته باشند.