به پای پدرم نمی‌رسم

محمد زارعی

  امیر عابدزاده، دروازه‌بان ملی‌پوش کشورمان که در لیگ پرتغال بازی می‌کند با توجه به اتمام لیگ این کشور و بازی‌های ملی‌ای که در پیش است این روزها در کشورمان به سر می‌برد و از امروز در تمرینات تیم ملی شرکت می‌کند. او روز چهارشنبه گذشته در جشن تولد 53سالگی پدرش احمدرضا عابدزاده شرکت کرد و در حاشیه همین مراسم فرصتی دست داد تا با او هم‌کلام شویم.
  در جشن تولد پدرت شرکت کردی. به‌نظرت مراسم خوب برگزار شد؟
ممنون کسانی هستم که این مراسم را برگزار کردند. من قبل از مراسم تأکید داشتم مراسم با نظم برگزار شود. خودم هم مدت‌ها بود در تهران نبودم و درگیر بازی‌های باشگاهی در پرتغال بودم. خوشحالم بلافاصله بعد از اینکه به تهران رسیدم در چنین مراسمی شرکت کردم.
 به‌نظر می‌رسد پدرت الگوی توست. درست است؟
بله صد درصد الگوبرداری من از پدرم است و همواره در مسائل مختلف از او مشورت می‌گیرم. سعی می‌کنم حرف‌های او را به دقت گوش کنم تا روزبه‌روز پیشرفت کنم.
 آیا می‌توانی روزی جانشین او شوی؟
من تمام تلاشم را می‌کنم تا روزبه‌روز پیشرفت کنم اما هیچ‌گاه نمی‌توانم به پای او برسم. هیچ‌کس نمی‌تواند مثل عابدزاده شود. او یک دروازه‌بان تکرارنشدنی است. آنهایی که بازی‌های او را به‌خاطر دارند می‌توانند به این موضوع اذعان کنند.
 خیلی از بزرگان فوتبال حرف تو را تصدیق می‌کنند و بر دو حرکت عابدزاده همواره تأکید دارند که هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود. یکی خنده‌های او در اوج هیجان و استرس بازی‌های مهم و یکی هم توپ‌هایی که بعضی وقت‌ها مثل بازی با استرالیا با یک دست می‌گرفت که نیاز به تبحر و اعتماد به نفس بالا داشت. خودت هم این صحنه‌ها را در یاد داری؟
برای من یک حرکت پدرم خیلی به یاد ماندنی است. صحنه‌ای که هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم در یک مسابقه داربی بود که توپ را با یک دست گرفت و به سینه چسباند. بعد هم خندید و با حرکتی نمایشی و روحیه‌بخش بازی را شروع کرد. بعد از آنکه به‌صورت حرفه‌ای دروازه‌بان شدم درک کردم در آن شرایط انجام چنین حرکتی چقدر سخت است و نیاز به توانایی بالایی دارد.
 وقتی به لیگ پرتغال رفتی خیلی‌ها گفتند امیر عابدزاده به اعتبار پدرش و با رایزنی‌های او لژیونر شده است. نظر خودت در این ارتباط چیست؟
این قبیل حرف‌ها را همیشه می‌زنند ولی واقعیت اینطور نیست. در آنجا عملکرد بازیکنان به دقت زیرنظر است و هر بازیکنی را بنا به توانایی‌هاش جذب و قراردادش را تمدید می‌کنند. جالب است بدانید تا یک سال و نیم بعد از حضور من در لیگ پرتغال اصلا کسی نمی‌دانست من پسر عابدزاده هستم.
 حضورت در پرتغال ادامه خواهد داشت؟
من 2 سال دیگر قرارداد دارم. حالا تازه بازی‌ها تمام‌شده است. باید ببینیم شرایط چطور می‌شود. دوست دارم به تیمی بروم که پیشرفت کنم.
 ممکن است به یک باشگاه ایرانی مثلا پرسپولیس بپیوندی؟
فعلا در این مورد صحبت نمی‌کنم. باید ببینم چه می‌شود من دوست دارم جایی بروم که پیشرفت کنم.
 تو تا قبل از حضور در تمرینات تیم ملی برای رقابت‌های جام ملت‌ها در رده باشگاهی فیکس بازی می‌کردی اما بعد از آن جایگاهت را از دست دادی و نیمکت‌نشین شدی. یعنی حضور در تیم ملی باعث بروز چنین اتفاقی شد. خودت از این موضوع ناراحت نیستی؟
نه من حتی اگر هم می‌دانستم به‌خاطر حضور در تیم ملی در باشگاهم نیمکت‌نشین می‌شوم باز هم با افتخار در اردوی تیم ملی شرکت می‌کردم چرا که تیم ملی در اولویت قرار دارد و من برای تیم ملی کشورم همه کار 
می‌کنم.