سرمایه مطمئن

خشایار راد/بازیگر سینما و تلویزیون

وقتی صحبت از دارایی می‌شود، بی‌اختیار به حساب بانکی فکر می‌کنیم. مال و مکنت از نظر خیلی‌ها آپارتمان و خودروست، خیلی‌‌ها با شنیدن واژه ثروت یاد سکه طلا و دلار می‌افتند. بعضی‌ها هم به ملک، باغ، ویلا و حتی مغازه می‌اندیشند. حق هم دارند، دم‌دستی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نوع ثروت پول است و چیزهایی که خیلی راحت به آن تبدیل می‌شوند.  اما این جور دارایی‌ها یک عیب بزرگ دارند؛ ایراد این نوع از ثروت این است که رفتار آدم‌ها را عوض می‌کند. روی بسیاری از روابط سایه می‌اندازد و بسیاری از عواطف انسانی را از شکل و  محتوای اصلی خود دور می‌کند. با وجود چنین ایرادی باز هم عادت داریم همین چند قلم را جزو اموال باارزش حساب کنیم. اما باید از خودمان بپرسیم چه ثروتی در دنیا بزرگ‌تر از دوست فداکاری است که در روز مبادا ما را فراموش نمی‌کند؟ کدام مال و مکنتی با لبخند شیرین جگرگوشه آدم می‌تواند برابر باشد و با چه مقدار سکه و ارز می‌توان معادلی برای چشم‌انتظاری‌ها و دل‌نگرانی‌های مادر پیدا کرد؟ چرا هیچ وقت وفاداری همسر، گرمای خانواده، پشتگرمی و حس اطمینان و آرامش ناشی از در کنار خویشاوندان بودن و محبت رفقای یکرنگ را به حساب نمی‌آوریم؟ چه بسیار کسانی که حاضرند داروندارشان را بدهند تا لحظه‌ای زیستن بدون درد و رنج بیماری را تجربه کنند. اما کمتر کسی است که دست‌کم هر روز شاکر نعمت سلامتی باشد. کاش همه ما آدم‌ها تعریف جدیدتر و بهتری از ثروت و مکنت داشته باشیم. کاش آدم‌ها قدر ثروت‌های واقعی را بدانند و همه‌چیز را در پول و موقعیت‌ ظاهری نبینند. کاش کسانی که همه هم و غمشان اندوختن و پول ‌روی پول گذاشتن است، یک لحظه به خود بیایند و حاضر نشوند ارزش‌های انسانی را با سکه و اسکناس عوض کنند. دوستی، محبت و بسیاری از نعمت‌های دیگر سرمایه‌ای مطمئن و سودآورند که به ما عطا شده‌اند.