الوعده وفا

بیست و نهم آذرماه سال 1396 بود که گلایه‌های بانوی نقاش از  موضوع عدم‌پیشرفت پروژه موزه شخصی اش بهانه هم صحبتی او با روزنامه همشهری شد. او گفت مشکلات افتتاح موزه طاقتش را طاق کرده است و گلایه‌مند بود از اینکه پروژه ساخت موزه اش که در ‌ شهریورماه سال 1395  همزمان با روز تولدش کلنگ خورد بلاتکلیف رها شده است. 
ایران درودی آن روزها به همشهری گفت که  براساس یک تصمیم شخصی سال‌هاست بسیاری از نقاشی هایش را نفروخته تا روزی در یک موزه در معرض دید هموطنانش قرار گیرد و تاکید کرد: « مسئله من گلایه از شهردار وقت و تیم همکارانش نیست. محمدعلی نجفی در دانشگاه شریف دانشجوی من بوده و همیشه هم به من لطف داشته است. اما من 81ساله‌ام( در سال 96) و دوست دارم قبل از اینکه اتفاقی برایم بیفتد افتتاح این موزه را ببینم. »  
خانم نقاش در ادامه صحبت‌هایش به همشهری گفت: «آرزو می‌کنم بتوانم قبل از مرگ این 195تابلوی نقاشی را که می‌توانستم با شرایط مناسب در گالری‌ها و حراج‌ها عرضه کنم در موزه خودم به مردم نازنین کشورم تقدیم کنم. فراموش نکنید که من برای تحمل این همه سازو کارهای اداری و زمان‌بر، شرایط جسمانی و روحی مناسبی ندارم.»
حالا مشکلات به سر آمد و شهردار تهران سند واگذاری زمین موزه را به خانم نقاش تقدیم کرد تا به زودی حدفاصل خیابان شصت و پنجم و شصت و هفتم یوسف آباد موزه و بنیاد ایران درودی علاقه مندان هنر را میزبانی کند. قرار است پس از ساخت این پروژه به کمک شهرداری تهران، 195 تابلویی را که خانم درودی وقف مردم ایران کرده‌است در این موزه به طور دائمی به نمایش درآید.
 مراسم اهدای سند و کلنگ‌زنی این پروژه با حضور شهردار تهران قرار بود هفته گذشته برگزار شود که به دلیل کسالت خانم نقاش مراسم به عصر گذشته موکول شد. شهرداری تهران حالا به وعده اش عمل کرده و این یعنی یک گام فرهنگی و هنری مهم از سوی همه آنهایی که دلشان برای هنر و شهر می تپد.