جای شما اینجا نیست!
مدیرانی که همیشه جلوتر از پیشکسوتان هستند
همهچیز در ایران بومی است؛ حتی برگزاری مراسمهای یادبود و افتتاحیه هم خاص خودمان است! روز دوشنبه 2مراسم با حواشی بامزهای برگزار شد. ژاوی هرناندز اسطوره فوتبال اسپانیا و باشگاه بارسا برای آخرینبار پیراهن آخرین تیمش السد قطر را در ورزشگاه آزادی و مقابل پرسپولیس ایران پوشید و فوتبال را کنار گذاشت. قرار بود مراسمی باشکوه برای خداحافظی ژاوی ترتیب داده شود که با توجه به حذف قرمزها و استقبال کم تماشاگران خبری از تشویقهای هماهنگ و طرح موزائیکی نبود. اما بخش جالب ماجرا اهدای هدایای عجیب به ژاوی بود. از گلدان بیقواره بگیر تا پیراهن شماره6 پرسپولیس با نام ژاوی! هرچند که دندان اسب پیشکشی را نباید شمرد اما در میان آن همه پیشکسوت شهیر سرخها در دنیای فوتبال که یک نفرشان هم روی نیمکت تیم است، هدایای یادبود ژاوی را بهمنی مدیر روابط عمومی سازمان لیگ اهدا کرد! چرا؟ واقعا چرا؟ برای خداحافظی ونگر از نیمکت آرسنال، فرگوسن و مورینیو آستین بالا میزنند اما اینجا وقتی قرار است یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال را بدرقه کنیم باز هم مدیران خودشان را جلو میاندازند.خب به هر حال مدیران همهجا دوست دارند در صف اول باشند. درست مثل مراسم افتتاح موزه کمیته المپیک و پارالمپیک که 2ردیف اول به مدیران ارشد و غیرارشد و محافظانشان اختصاص داشت و قهرمانان و پیشکسوتان تاریخ ورزش ایران به ردیفهای سوم به بعد منتقل شده بودند. البته که ردیف اهمیتی ندارد اما خب چرا یکبار مدیران و محافظان 2ردیف عقبتر نمیروند. حالا بگذریم از سردیسها و تندیسهای یادبودی که چندی است سوژه خنده مراسمها شدهاند؛ از بس که هیچ شباهتی به فرد مورد نظر ندارند و از تصویر او دور هستند. بهنظر میرسد روی این بیشباهتی تأکید خاصی هست. شاید هم سازندگان اشتباه توجیه شده باشند. به هر حال گفتیم که همهچیزمان باید به همهچیزمان بیاید...