تنهایی ضدایرانی‌ترین سیاستمدار آمریکا

جواد نصرتی ـ خبرنگار

هر چه جان بولتون با صدای بیشتری بر طبل جنگ با ایران می‌کوبد، افراد بیشتری از او دوری می‌کنند و رسانه‌ها با زبان تند و تیزتری عقده‌گشایی‌های او را برای مقابله با ایران نقد می‌کنند.
مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا که قدیمی‌ترین و ثابت‌قدم‌ترین ضدایرانی واشنگتن به شمار می‌رود، با امید زیادی سیاست‌های دولت دونالد ترامپ در قبال ایران را معماری و هدایت کرد و تا رسیدن به آرزویش، که جنگ با ایران بود، تنها چند گام فاصله داشت. اما چشم‌انداز رؤیای دور و دراز بولتون، در همین چند گام آخر، چنان مشوش و تیره و سردرگم‌ بوده است که متحدان نزدیک بولتون هم راه‌شان را  از او جدا کرده‌اند.

خصومت ابدی با ایران
دشمنی بولتون علیه ایران، بسیار فراتر از دولت ترامپ و مقامات کلیدی اما تازه‌کار آن است. او در دولت بوش با مهارت و استادی تمام، دنیا را متقاعد کرد آمریکا را در حمله نظامی به عراق همراهی کنند. بسیاری معتقدند، ‌هدف بعدی او ‌ایران بوده است. در دولت بعدی آمریکا، بولتون راهی به کاخ سفید پیدا نکرد اما تا می‌توانست، ‌علیه اقدامات آشتی‌جویانه این دولت با ایران، که در نهایت و در کمال ناراحتی بولتون و همفکرانش به توافق هسته‌ای منجر شد، موضع گرفت و صحبت کرد. پیدا کردن نشانه‌هایی از دشمنی بولتون با ایران در این دوران، مثل پیدا کردن خورشید در یک روز درخشان آفتابی است. او در این دوران به‌عنوان یکی از مقامات ارشد پیشین دولت آمریکا به حامی سرشناس سازمان منفور مجاهدین خلق تبدیل شد و در سخنرانی‌های آنها در اروپا شرکت می‌کرد و آشکارا از تغییر رژیم در ایران می‌گفت. او در اوج مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا و دیگر کشورها در مقاله معروفی در نیویورک‌تایمز که به نوعی شناسنامه زندگی ضدایرانی او به شمار می‌رود، ‌پیشنهاد کرد که برای جلوگیری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران باید به این کشور حمله شود.

شکاف عمیق با پمپئو
بولتون در راه خصومت با ایران، هرگز تنها نبوده است و در همین دولت ترامپ هم، همفکران و نزدیکانی داشته است اما اصرار بیش از حد بولتون بر تقابل نظامی با ایران، براساس گزارش‌های رسانه‌ای در آمریکا، نه‌تنها او را به نوعی از چشم ترامپ انداخته، که مایک پمپئو را هم از او دور کرده است. به گزارش پولیتیکو،  برخلاف بولتون که راه را بر هرگونه تعاملی با ایران بسته می‌بیند و فقط جنگ را راه چاره می‌داند، وزیر امور خارجه آمریکا، معتقد است که سیاست‌های فشار حداکثری بر ایران، باید در نهایت ایران را مجبور کند که به مذاکره با دولت ترامپ رضایت بدهد. این چیزی است که ترامپ هم می‌خواهد و به‌نظر می‌رسد او هم در همین رابطه، با بولتون به مشکل برخورده است. پولیتیکو در گزارش خود درباره ایجاد شکاف بین پمپئو و بولتون نوشته است که مشاور امنیت ملی، عملا به تنهایی تصمیم‌هایی را می‌گیرد که پمپئو باید بعدا آنها را توجیه کند و این باعث ناخشنودی وزیر امورخارجه شده است.


مکث
بولتون با سینه‌ای خون‌آلود  در کنگره

نشرین اونیون (پیاز) که با زبان طنز و برانش به همه مسائل در آمریکا می‌پردازد، ‌در نوشته‌ای که بازتاب بسیار زیادی داشته، به عقده‌های بولتون نسبت به ایران پرداخته و آنها را به باد نقد گرفته است. این نوشته دروغگویی‌های بولتون و ساختگی بودن ادعاهای او را به شکل شیرینی بازگو کرده است:
جان بولتون، جمعه درحالی‌که ناله می‌کرد و سینه‌اش را چنگ می‌زد، هراسان از درهای تالار گنگره عبور کرد و تلو تلو خوران وارد شد و ادعا کرد که ایران به او شلیک کرده است. بولتون گفت: «کمک، کمک، ‌همین حالا یک کشور بزرگ خاورمیانه‌ای که 636هزار مایل مربع مساحت دارد به من حمله کرد.» او به حاضران گفت که سرش به‌کار خودش بود که به یکباره یک جمهوری اسلامی پرخاشگر او را به زمین انداخت و با یک موشک برد بلند به او شلیک کرد؛ «درست بعد از اینکه ایران به من شلیک کرد، صدایش را شنیدم که می‌خندید و می‌گفت قبل از آنکه دچار جنون قتل شوم من را متوقف کنید. رفتار ایران کاملا غیرمنطقی و دیوانه‌وار بود. من می‌توانستم بوی اورانیوم غنی‌شده را از یکی از مناطق شهری آن احساس کنم. لطفا، عجله کنید، اگه سریع اقدام کنیم، قادر خواهیم بود قبل از اینکه خیلی دیر شود جلوی آن را بگیریم.» وقتی که بولتون با سؤالات بیشتری مواجه شد، اعتراف کرد که این رویداد چنان سریع اتفاق افتاده که ممکن است به جای ایران، ‌کره‌شمالی یا ونزوئلا به او حمله کرده باشند.