پَندَک

محمود آیدن

زبان چون به نمی‌دانم مزین شد/ راه فهم نهان معین شد
قوی کجا زور گوید به شما/ آن ذلیل است ذله کرده جانها را
اعتراف به خطا و اشتباه/ از خطا می‌کند تو را آگاه
به اشتباه چو معترف گشتم/ در حضور حقیقت معتکف گشتم