نیاز کشاورزی کردستان به توسعه فناورانه

محمد توفیق مشیرپناهی|  خبرنگار:


بخشی از دانش و فناوری‌ امروزی در رابطه با کشاورزی است. با توجه به رشد و ترقی این فناوری‎ها، تأخیر ماه و سال در تعریفی صحیح از نیازها و مشکلات کشاورزی استان کردستان جایز نیست. 
پرسش اینجاست که عمده‌ترین دلایل پیشرفت و ارتقای کمی و کیفی محصولات کشاورزی اروپا -که منجر به سودهای کلان اقتصادی شده است- چیست؟ چرا هیچ ردپایی از این پیشرفت‌ها و سودهای کلان در هیچ‌‌کجا دیده نمی‌شود و آنچه دیده می‌شود، فقط ارائه موفقیت‌هایشان است. این مساله زنگ خطری است برای مسئولان استان که فقط می‌خواهند الگوبرداری کنند. غافل از این‌که هیچ کشوری در هیچ جای دنیا پیشرفت و ترقی خود را که با هزینه گزاف مادی و انسانی به دست آورده، به‌راحتی و ارزان در اختیار دیگران قرار نمی‌دهد. در کردستان رشته‌های دانشگاهی در زمینه‌های کشاورزی از جمله باغداری، زراعت، جنگلداری، مراتع و بسیاری مسائل علمی دیگر وجود دارد، اما با نهایت تأسف این رشته‌ها در دانشگاه فقط به صورت مبانی و تئوریک تدریس می‌شود و بخش تحقیق عملاً فاقد کارایی است و به صورت کاربردی اجرا نمی‌شود. 

اجتماعات مشترک در بین متخصصین علوم کشاورزی در دانشگاه‌ها در تمام زمینه‌های مربوطه در ایران بسیار کمرنگ و محدود است. بی‌توجهی به این مساله، یعنی نبود همفکری و همکاری در بین متخصصان علوم کشاورزی استان آثار زیان‎باری را برای کشاورزی ما به وجود آورده است که کم‎ترین آن لطمات، علی‌الخصوص در حوزه سلامت بهداشت روان و جسم جبران‌ناپذیر است.
استان کردستان به صورت بالقوه دارای شرایط عالی و مستعد برای توسعه صنعت کشاورزی و دامداری است که این مهم با توجه به شرایط فعلی می‌تواند یکی از اقدامات دولت در افزایش منابع مالی و سرمایه‌گذاری به معنی برنامه‌های اولویت‏دار به بخش کشاورزی باشد، اقدام دوم متمرکز ساختن سرمایه‌گذاری‌ها در مناطق استان که میزان بهره‌وری کشاورزی با توجه به مساعد بودن آن بالاست.

باید توجه داشت که 2 منطقه سارال دیواندره در دامداری و مثلث سروآباد- کامیاران- سنندج در زراعت و باغبانی دارای ظرفیت بالایی برای سرمایه‎گذاری و ایجاد صنایع تبدیلی و در ادامه اشتغالزایی هستند.  ‌ کشاورزی استان کردستان با دارا بودن قابلیت‌ها و پتانسیل‌های طبیعی‌اش به قدری دچار رکود شده که حتی در تأمین نیازهای اولیه کشاورزان ناتوان است، در حالی که چنین تکنیک‌هایی در راه بهتر کردن بازدهی تولیدات کشاورزی و برداشت محصولات، طبیعی‌تر و غنی‌تر از مواد مغذی نتیجه‌بخش است. از جمله دلایل رکورد و عقب‌ماندگی کشاورزی و دامداری در استان کردستان، سیاست‌های نادرست در این بخش و همچنین بی‌توجهی مسئولان به زیرساخت‌های اجتماعی و فیزیکی کشاورزان استان است. دستیابی به رشد کشاورزی از طریق به‌کارگیری فناوری‌های جدید یکی از راه‌های حیاتی و ضروری برای کاهش فقر  کشاورزان روستایی است. 

اصلاح‎پذیری چنین شرایطی به ترمیم زیرساخت‌ها و تصمیم نهادهای مربوطه بستگی دارد. به عنوان مثال، تجارب حاصل از انقلاب سبز به‌روشنی نشان داد که پیشرفت‌های سریع کشاورزی با تکیه بر فناوری‌ها و تکنولوژی روز دنیا تأثیر عمیقی بر کاهش فقر کشاورزان و ارتقای سطح کمی و کیفی محصولات کشاورزی ‌دارد. از دیگر اقدامات مهم برای توسعه کشاورزی پایدار در استان کردستان، اول سیاست‌های صادقانه دولت در زمینه قیمت‌گذاری محصولات باغی و زراعی که منجر به تشویق و ترغیب کشاورزان جهت افزایش محصولاتشان است.

دوم سرمایه‌گذاری دولت در آموزش‌های پایه و مراقبت‌های بهداشتی کشاورزان است که تأثیر عمیقی بر بهره‌وری زراعی دارد. سوم سرمایه‌های فیزیکی مانند سیستم‌ها و تکنولوژی روز و دسترسی به جاده‌ها به اندازه کافی تأمین شود. چهارم و از همه مهم‌تر ارائه خدمات عمومی و مساعدت‌های اجتماعی در قالب برنامه‌های عام‌المنفعه، اعتبارات یارانه‌ها غذایی و نقدی که موجب بهبودی در وضعیت کشاورزان شود.