شبیه سرگذشت بیرانوند

ویرجیل فان‌دایک یا به‌عبارت درست‌تر، فان‌دئیک که برای کسب عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ برتر با رحیم استرلینگ رقابت داشت سرانجام این عنوان را برد تا بعد از جان تری از چلسی که در فصل5-2004 این جایزه را از آن خود کرده بود، دومین مدافع برنده عنوان بازیکن فصل لقب بگیرد. استرلینگ هم جایزه بهترین بازیکن جوان فصل را گرفت تا نه سیخ بسوزد نه کباب. رحیم با ابراز خوشحالی از دریافت این جایزه گفت که خوب است برای چنین عنوانی هنوز پیر نشده است. تا این‌جای خبر را لابد در کانال‌ها و سایت‌ها خوانده‌اید اما احتمالا نمی‌دانید مدافع هلندی لیورپول در ناز و نعمت بزرگ نشده و به‌راحتی به چنین موقعیتی نرسیده است. او تقریبا سرگذشتی شبیه علیرضا بیرانوند دارد؛ کارگری در یک رستوران در برابر بیرانوند که کارگر کارواش بود. اخیرا کلیپی از دفاع جانانه او مقابل بارسلونا، زمانی که عضو سلتیک بود منتشر شده که یک‌تنه موفق شده بود مسی و یارانش را متوقف کند. حالا او فرداشب با جایزه روحیه‌بخشی که گرفته است، بار دیگر و این‌بار با پیراهن قرمز مأمور مقاومت در برابر مسی و بارسا خواهد بود. از کودکی و زندگی سخت فان‌دایک بیشتر بدانید. او در کنار دله آلی و البته بیشتر بازیکنان ایرانی از معدود بازیکنان جهان است که از نام کوچک خود پشت پیراهنش استفاده می‌کند. او هم مثل دله با پدرش دشمنی دارد؛ این را عموی ویرجیل یعنی استیون فاش کرده است. ویرجیل زمستان سال قبل با مبلغ 75میلیون پوند از ساوتهمپتون خریداری شد و نام خود را به‌عنوان گران‌ترین مدافع تاریخ فوتبال ثبت کرد. اما جالب است بدانید که او 10سال پیش از این تاریخ، شغل سختی داشت و ساعتی 3 پوند درمی‌آورد. او کارگر رستورانی در شهر قدیمی بردا در هلند بود؛ شهری که تقریبا کمی بیش از دوبرابر ظرفیت ورزشگاه آنفیلد جمعیت دارد. ویرجیل ظرف‌های غذا را می‌شست و ساعتی 3 پوند دستمزد می‌گرفت. او کارگر مسئول ماشین‌ظرفشویی کافه‌رستورانی به نام عمو جین بود؛ رستورانی متعلق به فردی به نام ژاک لیپس. وقتی در 17سالگی چنین شغلی در یک شهر کم‌جمعیت داری و 10سال بعد بهترین بازیکن رقابتی‌ترین لیگ باشگاهی در جهان می‌شوی یعنی تو یک «نظر‌کرده»‌ای. ژاک لیپس به میرر گفته که همیشه به ویرجیل توصیه می‌کرد به کارش و حقوق بخور‌و‌نمیری که می‌گیرد بچسبد و بازیگوشی و فوتبال را کنار بگذارد؛«کارگر خوبی بود. روزهای شلوغ همیشه سر کارش بود و ظرف‌ها را خوب تمیز می‌کرد. توصیه من همیشه این بود که فوتبال را ول کند و به تمیز کردن ظرف‌ها بچسبد و نانی درآورد اما در نهایت در آکادمی باشگاه همسایه، ویلم قبول شد.» با چنین دستمزدی فقط می‌توانست در حد خریدن یک ساندویچ مک‌دونالد عیاشی کند اما وقتی با خرونینخن قرارداد بست، دستمزدش را صرف خرید یک موتورسیکلت و آموزش رانندگی کرد تا بتواند راحت به باشگاه جدیدش رفت‌وآمد کند. خرونندیک، مدافع اسبق منچسترسیتی که درحال حاضر در 54سالگی سرمربی تیم هلندی دن‌هاگ است آن زمان سرمربی ویلم بود. فان‌دایک با 17سال سن در تیم زیر 19سال بازی می‌کرد. خرونندیک به دیلی‌تلگراف می‌گوید:«آن زمان تیم‌ام در حال سقوط بود. من فقط شنیده بودم که چند استعداد خوب در تیم جوانان باشگاه بازی می‌کنند اما در شرایطی که برای فرار از سقوط می‌جنگیدیم هیچ مربی‌ای در دنیا نمی‌توانست از تیم جوانان باشگاه در ترکیب استفاده کند. اعتراف می‌کنم که آن موقع هنوز اسم این بازیکن را هم نشنیده بودم.» ویرجیل ابتدا یک مدافع راست بود اما پس از آنکه ناگهان 18سانتی‌متر قد کشید به دفاع وسط رفت.فان‌دایک به باشگاه‌های آژاکس، فاینورد و آیندهوون هم که کارخانه‌های بازیکن‌سازی و استعدادپروری هستند معرفی شد اما هر 3 باشگاه به‌خاطر اینکه کار با توپ این بازیکن خیلی معمولی است از پذیرفتنش خودداری کردند. وقتی به خرونینخن رفت ناگهان بیماری شدیدی گرفت و آبسه‌های داخل معده‌اش باعث می‌شد که بارها بالا بیاورد. آینده ورزشی که سهل است، حتی زندگی و سلامتی‌اش هم در خطر بود. مادرش که اصلیتی سورینامی داشت ویرجیل را در بیمارستان بستری کرد و بعد از مداوا تقریبا نیم‌فصل فوتبالی از دست رفت و ویرجیل خیلی ضعیف و کند شده بود. رابرت ماسکانت که آن زمان رئیس باشگاه بود به سان می‌گوید: «ما برنامه‌های تمرینی اختصاصی برایش درنظر گرفتیم.» تا اینکه این تمرینات جواب داد و در سال2013 جان پارک که رئیس تیم استعدادیابی باشگاه سلتیک بود او را به‌طور اتفاقی کشف کرد. پارک برای تماشای بازی مایک فان‌ در هورن در اوترخت به هلند سفر کرده بود اما مدافع بلندقد تیم حریف چشمش را گرفت و کاشف اصلی مدافعی که در طول یک فصل کامل در لیگ برتر حتی یک‌بار هم دریبل نخورده، همین جان پارک بود که هنوز هم در حال کشف استعداد است.