ایستاده درغبار

هفت‌گانه‌های مهمی در جهان خلقت پدید آمده و به عدد 7 اعتبار بخشیده است، اما دهه 90 شمسی، هفتمین سال خود را چندان خوش‌یمن به سرانجام نرسانده است. دهه90 از میانه عبور کرده و چند قدم تا خط پایان فاصله دارد. دهه‌ای که به اندازه یک سده رویداد مهم و تحولات بزرگ برای ایران همراه داشته است. اوایل این دهه با تحریم‌های بزرگ نفتی و مالی آغاز شد و اقتصاد ایران را وارد دوره سخت رکود تورمی کرد، به‌طوری که پایین‌ترین نرخ رشد اقتصادی پس از جنگ در سال1391 رقم خورد و بالاترین نرخ تورم پس از سال1374 در سال1392 حادث شد. فضای اقتصادی و سیاسی آنچنان ناامیدکننده بود که جامعه را تحت‌تأثیر قرار می‌داد. از سال1392 با تغییر فضای سیاسی و پیگیری مذاکرات هسته‌ای، امید به جامعه لبخند زد و در سال1394 با امضای برجام، ‌آمارها نیز از بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی خبر می‌داد. نرخ رشد اقتصاد در سال 1395 به رکورد 5/12درصد رسید و نرخ تورم تک‌رقمی شد تا آرامش در فضای اقتصادی به بهبود شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی نیز کمک کند.

اما سال 1397 دومین تنش بزرگ را در دهه 90 به همراه آورد. خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه ایران بار دیگر فضای سیاسی را بر هم زد و اقتصاد را به التهاب کشاند. آرامش بازار ارز و طلا پس از 4سال جای خود را به بی‌ثباتی و هیجان داد تا قیمت ارز به 3برابر افزایش یابد. تنش‌های اقتصادی خیلی زود خود را در آمارهای رسمی نشان داد. امیدواری به آینده تضعیف شد تا شاخص‌های اجتماعی نیز به چالش کشیده شود. بخش فرهنگ نیز چشم‌انداز روشنی برای سال آینده پیش رو ندارد، چراکه با افزایش هزینه تأمین نیازهای اولیه زندگی، جایگاه هزینه‌های ثانویه در سبد مصرفی خانوار کوچک‌تر می‌شود.

در صفحات امروز همشهری درنگ، وضعیت شاخص‌های مهم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سال1397 مورد بررسی قرار گرفته است. مجموعا 14شاخص مهم مورد توجه قرار گرفته و با توجه به آمارهای رسمی یا اعلامی از سوی مقامات رسمی، مورد واکاوی قرار گرفته است. همچنین پیش‌بینی وضعیت هر شاخص در سال1398 از سوی کارشناس هر بخش انجام شده است.