شروع خاکستری

برخلاف فصل گذشته لیگ قهرمانان، این بار خبری از یک شروع درخشان از سوی پرسپولیسی‌ها نبود. تیم برانکو فصل قبل، نسف‌قارشی را در ورزشگاه آزادی تحقیر کرد اما این بار در برابر یک تیم دیگر از فوتبال ازبکستان، 90دقیقه باشکوهی را پشت سر نگذاشت. قرمزها خیلی زود گل اول مسابقه را از حریف دریافت کردند. البته که این گل، در شرایط آفساید و با تصمیم فاجعه‌بار کمک داور پذیرفته شد. بدون تردید اگر کمک داور ویدئویی در لیگ قهرمانان آسیا وجود داشت، گل ازبک‌ها به سرعت مردود می‌شد. با وجود این پرسپولیس مسابقه را چندان خوب آغاز نکرد و در دقایق ابتدایی، کاملا تحت‌فشار حریف قرار گرفت. حتی شاید اگر این گل توسط گروه داوری مردود اعلام می‌شد، پاختاکور با ادامه فشار روی خط دفاعی تیم میزبان، توپ دیگری را از خط دروازه این تیم عبور می‌داد. پرسپولیس در نیمه اول، پاسخ خوبی به فشارهای حریف داد و بالاخره توانست چند موقعیت روی دروازه تیم شوتا آرولادزه خلق کند. به ثمر رسیدن نخستین گل ماریو بودیمیر برای این باشگاه، یک اتفاق امیدوارکننده برای هواداران پرسپولیس بود اما در جدال با حریف ازبکستانی، نسبت «ناامیدی» بیشتر از امیدواری به‌نظر می‌رسید. تیم خسته و کم‌رمق پروفسور، در نیمه دوم حرف زیادی برای گفتن نداشت و پاختاکور نیز از تساوی در تهران، راضی به‌نظر می‌رسید. در این نیمه، نه گلی رقم خورد و نه حتی موقعیت چندانی روی دروازه‌ها شکل گرفت. پرسپولیس برانکو در نخستین قدم، شباهتی به تیم فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان نداشت. این تیم، آسیب‌پذیر نشان داد و با 2 امتیاز حساس در نخستین دیدار خانگی وداع کرد.
جدال با پاختاکور، نخستین مسابقه آسیایی سرخ‌ها بعد از پایان محرومیت نقل و انتقالاتی بود اما درست مثل چند مسابقه اخیر لیگ برتر، این بار هم نشانی از صلابت، هماهنگی و طراوت در بازی پرسپولیس دیده نمی‌شد. به‌نظر می‌رسد همه نیازهای مهم پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات، برآورده نشده‌اند. این تیم هنوز تنها 2دفاع میانی تخصصی دارد و اگر یک نفر از بین سیدجلال یا شجاع خلیل‌زاده آسیب ببیند، اوضاع در قلب دفاع پیچیده خواهد شد. علاوه بر این، فشار همیشگی روی این دو بازیکن و حضور ثابت آنها در همه دیدارها، خلیل‌زاده و حسینی را از فرم ایده‌آل دور خواهد کرد. در خط حمله نیز پرسپولیس به خریدهای بیشتری نیاز داشته است. در همین مسابقه با نماینده ازبکستان، برانکو پس از بیرون کشیدن بودیمیر از زمین، سیامک نعمتی را به ترکیب وارد کرد؛ بازیکنی که هرگز یک مهاجم تخصصی و یک گلزن تمام‌عیار نبوده است. در روز بد علی علیپور، مرد کروات گزینه‌ای برای تعویض او روی نیمکت در اختیار نداشت. چرا که مهدی شریفی در حد و اندازه‌های پرسپولیس نشان نمی‌دهد و سعید کریمی نیز جوان‌‌تر و کم‌‌تجربه‌تر از آن است که در دیدار‌های حساس برای تیمش به میدان برود. برانکو همیشه موافق «کوچک‌کردن» تیم و پرهیز از شلوغ‌کردن ترکیب بوده اما قرارگرفتن 2 جای خالی در فهرست باشگاهی که باید در 3جبهه بجنگد و دیدارهایی به‌شدت فشرده و نزدیک را پشت سر بگذارد، چیزی شبیه یک اشتباه بزرگ به‌نظر می‌رسد.
برای مدت‌ها، هیچ سؤالی در مورد برانکو و تعویض‌هایش روی نیمکت پرسپولیس مطرح نمی‌شد. چرا که اساسا این مربی ناچار بود با یک ترکیب ثابت در همه دیدارها حاضر شود و تعویض‌‌هایش نیز از قبل مشخص بودند. حالا اما دوباره زمان نگاه ذره‌بینی به تصمیم‌های پروفسور از راه رسیده است. او در بازی با پاختاکور 2 تعویض انجام داد و از تعویض سومش استفاده نکرد. آن‌ هم در شرایطی که تصور می‌شد پس از بازشدن پنجره نقل و انتقالات، دست این مربی روی نیمکت برای اعمال هر تغییری در زمین باز خواهد بود. تعویض دوم مرد کروات نیز در دقیقه88 اتفاق افتاد و سروش رفیعی عملا فرصتی برای نمایش توانایی‌هایش در برابر پاختاکور نداشت. تعویض در چند دقیقه آخر بازی، معمولا از سوی تیم‌هایی صورت می‌گیرد که از حریف جلو هستند و قصد اتلاف وقت دارند اما برانکو در روزی که تیمش نیاز مبرمی به گل دوم داشت، تعویض دومش را برای ثانیه‌های پایانی بازی کنار گذاشت. حالا پرسپولیس فرصت بسیار کمی برای نبرد با نساجی پیش‌رو دارد و پس از امتیاز دادن در آسیا، باید برای امتیاز ندادن در لیگ تلاش زیادی به خرج بدهد. هواداران قرمزها به خوبی می‌دانند که دلیل تساوی خانگی‌شان در جدال با پاختاکور، چیزی فراتر از اشتباه داوری بوده است. پرسپولیس دوران درخشانی را پشت سر نمی‌گذارد و برای عبور از این گروه دشوار، باید به همان کیفیت فصل گذشته برگردد.