معطل تشکر
بهروز رسایلی
بعد از راهیابی ذوب‌آهن به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، سعید آذری در مصاحبه‌ای از امیر قلعه‌نویی تشکر کرده است. قلعه‌نویی پارسال سرمربی ذوب بود و توانست با کسب عنوان نایب‌قهرمانی برای این تیم، مقدمات حضور نماینده اصفهان در آسیا را فراهم کند. حالا آذری از او هم یادی کرده و ظاهرا همین تشکر شفاهی بهانه دست امیر داده تا بار دیگر به باشگاه استقلال یورش ببرد. در همین راستا قلعه‌نویی پستی اینستاگرامی منتشر کرده و در آن بعد از تشکر از مدیرعامل ذوب‌آهن نوشته است: «کاش همه مدیران معرفت و مردانگی تو را داشتند. سعید جان جوانی و عمرم را پای سر پا نگه داشتن خانه دیگری گذاشتم اما نه‌تنها نامه‌ای از آنها که خود را صاحب آن خانه می‌پندارند به دستم نرسید که از وقت بدرقه تا به امروز درگیر بی‌معرفتی‌‌ها و بی‌اخلاقی‌هایشان بوده‌ام. خدا تو را برای فوتبال ایران نگه دارد.» در مورد این اظهار گلایه اما نکاتی وجود دارد.
شاید واقعا هیچ کاراکتر مهم دیگری را حداقل در دوران معاصر فوتبال ایران نتوان پیدا کرد که به اندازه قلعه‌نویی «معطل تشکر» بوده باشد. تا به حال به دفعات از قول او نقل شده است که «هر کسی جای من بود و این نتایج را می‌گرفت، مجسمه‌اش را می‌ساختند.» تا به حال بیشتر از هر هوادار پرسپولیسی در مورد حضور استقلال در مسابقات دسته‌سوم سخن گفته و راجع‌به ماندگاری‌اش در جمع بازیکنان این تیم در آن زمان حماسه‌ها سروده است. حالا بگذریم از منت مصدومیت‌های زانو که گاه‌و‌بیگاه بر سر استقلال و هوادارانش گذاشته می‌شود. حالا هم بهانه‌ای دیگر دست داده تا اودوباره خدماتش را یادآوری و از مدیران استقلال بابت بی‌اعتنایی‌شان ابراز دلخوری کند. در اینکه در فوتبال ایران به هزار و یک دلیل قدر آدم‌ها دانسته نمی‌شود تردیدی نیست، اما انصافا با این همه مشکل ساختاری و سیستماتیک، مثلا استقلالی‌ها چه‌کار باید برای قلعه‌نویی می‌کرده‌اند که نکرده‌اند؟ همین چند روز پیش بازیکنان این تیم مقابل خبرنگاران قشون‌کشی کردند و از ضعف در ساده‌ترین امکانات مثل زمین تمرین و دوش حمام سخن گفتند. باشگاهی که هشتش گرو 80 است و برنامه یومیه‌اش را 2ساعت 2 ساعت جلو می‌برد، چقدر تمرکز دارد که ناز پیشکسوت‌هایش را هم بکشد؟ مگر پرسپولیسی‌ها چه گلی به سر علی پروین زده‌اند که استقلالی‌ها عقب مانده باشند؟ صددرصد همه‌مان کیف می‌کردیم اگر اینجا هم باشگاه‌ها استادیوم اختصاصی داشتند و به افتخار هر کدام از پیشکسوتان دانه‌درشت‌شان یک صندلی نام‌گذاری می‌کردند؛ اما شما یک خشت خرابه به نام تیم‌های پرافتخار ایرانی نشان بده تا بعد برسیم به رسم قدرشناسی. حتی کارهای غیرمادی هم تمرکزی می‌خواهد که در گرداب این همه گرفتاری، مجالش به سختی فراهم می‌شود.
قلعه‌نویی در روزهایی تشکر مدیرعامل ذوب‌آهن را چماق می‌کند و بر سر استقلالی‌ها می‌کوبد که رابطه دو باشگاه بر سر جزئیات انتقال مرتضی تبریزی اصلا خوب نیست. به علاوه این دو تیم همین امروز قرار است مقابل هم قرار بگیرند و شاید زیبا نبود که امیر در چنین شرایطی خودش را وارد این داستان کند. در عین حال فراموش نکنیم اگر او در ذوب‌آهن مستأجر بوده و حالا به‌خاطر خدماتش مورد قدردانی قرار گرفته، خیلی‌ها امیر را در استقلال «صاحب‌خانه»ای می‌دانستند که خودش جزو تاریخ باشگاه است؛ نه غریبه‌ای که مترصد تعارف و تمجید باشد. او اگر برای استقلال جام آورده، شهرت و محبوبیت فراگیر و ملی‌اش را هم مدیون همین باشگاه است؛ وگرنه یکی مثل محرم نویدکیا در همین سپاهان 9قهرمانی لیگی و حذفی کسب کرده، اما محبوبیتش هرگز فرامنطقه‌ای نبوده است. آنچه روشن است اینکه استقلال بدهکار قلعه‌نویی نیست و امیر بالاخره یک جا باید به این حجم از مطالبه‌گری آشکار پایان بدهد.
