آبی؛ خوب یا عالی؟

شکست در زمین تراکتورسازی، می‌تواند تنها یک «اتفاق» باشد اما نباید فراموش کرد که سرنوشت تیم‌ها در حساس‌ترین مقاطع، در نهایت به‌دست همین اتفاق‌ها تعیین می‌شوند. تیم شفر در نیم‌فصل دوم لیگ برتر، پیکان را با یک شکست سنگین بدرقه کرده و بلافاصله بعد از باختن به تراکتورسازی، با قدرتنمایی در مقابل پارس‌جنوبی روحیه‌اش را برای مبارزه‌های بعدی به‌دست آورده است. پس از قهرمانی با امیر قلعه‌نویی در لیگ برتر دوازدهم، استقلال سال‌های سختی را پشت سر گذاشت و سرانجام به وینفرد شفر سپرده شد. مرد آلمانی حالا از آبی‌ها یک تیم «خوب» ساخته اما آنها هنوز هم «عالی» و بی‌نقص نشان نداده‌اند. استقلال برای رسیدن به موفقیت، همه‌چیز دارد اما شاید تنها «جزئیات» باشد که میان تیم و صدر جدول لیگ برتر فاصله به‌وجود آورده است. این تیم با چند تغییر کوچک، می‌تواند نمایش‌های جذاب‌تری ارائه کند، تهدیدی بزرگ برای مدعیان قهرمانی لیگ بسازد و در آسیا نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
در محاصره نام‌های بزرگ و گران‌قیمت ترکیب استقلال در مقابل پارس‌جنوبی، ‌اللهیار صیادمنش یک استثنا بود. ستاره‌هایی مثل ایسما، مرتضی تبریزی و داریوش شجاعیان، روی نیمکت دیده می‌شدند اما ‌اللهیار از ابتدا در ترکیب تیمش به میدان رفت و یک نمایش درخشان دیگر را پشت سر گذاشت. صیادمنش برای چندمین‌بار ثابت کرد که پتانسیل تبدیل‌شدن به یکی از مهم‌ترین مهره‌های استقلال شفر را دارد. حالا سؤال اینجاست که چرا بازیکن جوانی با این انگیزه و استعداد، در بسیاری از بازی‌ها روی نیمکت نشسته است؟ آیا اگر‌اللهیار هر هفته فیکس باشد، خط حمله استقلال در فرم بهتری قرار نخواهد گرفت؟ غیبت صیادمنش در دیدارهای گذشته نه فقط این بازیکن، بلکه استقلال را نیز متضرر کرده است.
در فوتبال، گل‌زدن بردن بازی‌ها را به همراه دارد و گل نخوردن، موجب بردن جام‌ها می‌شود. استقلال شفر به لحاظ دفاعی، به بلوغ و تکامل رسیده و در این فصل عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. آنها در 8مسابقه لیگ برتری این فصل در ورزشگاه آزادی، تنها یک گل دریافت کرده‌اند. این تیم صاحب بهترین خط دفاعی لیگ برتر است و حتی تغییرات زیاد در فاز دفاعی، نتوانسته تمرکز مهره‌های دفاعی استقلال را به هم بزند. با وجود این شاید رسیدن به یک ترکیب ثابت برای خط دفاع، تصمیم مفیدتری برای این تیم باشد؛ تصمیمی که می‌تواند از تکرار ناهماهنگی منجر به گل حریف در دیدار با تراکتورسازی نیز جلوگیری کند.
استقلال در نیم‌فصل، 3مهره هجومی خارجی به خدمت گرفته است. ترکیب این باشگاه همین حالا سرشار از نفراتی با خاصیت تهاجمی است. شفر همین حالا 2ترکیب کامل از مهاجمان و هافبک‌های هجومی در اختیار دارد اما همچنان ترجیح می‌دهد از 2هافبک دفاعی در ترکیب تیمش استفاده کند. بهره بردن از 2هافبک دفاعی در شرایطی که علی کریمی تقریبا هر هفته با یک مصدومیت تازه دست‌وپنجه نرم می‌کند، بهترین تصمیم ممکن برای استقلال نیست. آنها این قابلیت را دارند که نمایش کاملا هجومی‌تری در زمین ارائه کنند و در یک‌سوم دفاعی حریف، دست به کارهای متنوعی بزنند. کم کردن از هافبک‌های دفاعی و اضافه‌کردن به نفرات هجومی، می‌تواند از تیم شفر مجموعه جذاب‌تری بسازد.
گمشده بزرگ استقلال در این فصل، «خسرو حیدری» است. مهره باتجربه‌ای که از مدت‌ها قبل در ترکیب تیم آفتابی نشده و شاید تا پایان فصل نیز فرصتی برای بازی به‌دست نیاورد. اگر شفر به خسرو اعتقاد ندارد، چرا قرارداد قابل توجه او مدام تمدید می‌شود و اگر شفر حتی برای یک بازی روی خسرو حساب می‌کند، چرا این بازیکن همواره در «سایه» قرار دارد؟ به‌نظر می‌رسد که دوران موفقیت‌آمیز حیدری در استقلال دیگر به پایان رسیده اما شفر همچنان روی تجربه او برای اتفاقات غافلگیرکننده حساب می‌کند و حاضر نیست جای این بازیکن را در تیم به مهره‌های جوان‌تر بدهد.