بازیکن آدم است

علیرضا مجمع روزنامه‌نگار

فهم این حجم از اعتراض در فوتبال ایران مشکل است؛ چه در زمین فوتبال و چه بیرون زمین. چوب آخرین اعتراض به داور در زمین را در بازی برابر ژاپن خوردیم. آبروریزی غریبی بود. البته که آن اعتراض تاریخی عقبه ای دارد. فی البداهه نیست. وقتی به عقب نگاه می‌کنیم اتفاقا به موارد زیادی برمی‌خوریم. اعتراض‌های بیرون از زمین هم که خدا را شکر دارد آپدیت می‌شود. نمونه اش در بازی تراکتورسازی و استقلال. یک بازی بی‌کیفیت که در بهترین حالت باید مساوی می‌شد، اما یک توپ آمد و رفت در تور استقلال. در میکس زون یکی‌،دو بازیکن استقلال اینجوری درباره بازی حرف زدند:«ما اعتراض نمی‌کنیم، پرسپولیسی‌ها اعتراض می‌کنند و نتیجه اعتراض‌شان را می‌گیرند.»(!) ربط این دو مقوله را اگر فهمیدید به ما هم بگویید.
* * * 
جناب آقای مهدی رحمتی در مصاحبه‌اش با عادل خاطره‌ای از زنگا را برای صحه گذاشتن به صبری که باید به خرج بدهد و شاخک های مربی بعدی تیم ملی را به‌خودش حساس کند، نقل می‌کند:«والتر زنگا به من گفت من 3دوره جام‌جهانی نرفتم، همه در ایتالیا با من مخالف بودند، اما بالاخره در 40سالگی رفتم.» زنگا متولد ۱۹۶۰، در جام‌جهانی ۱۹۹۰ دروازه‌بان ایتالیا بود. پس منطقا نمی‌تواند این حرف را به رحمتی زده باشد. اگر این اختلاف ده‌ساله را ندید بگیریم و فکر کنیم زنگا 3دوره قبل از جام‌جهانی90به جام‌جهانی با نامردی نرفته، با احتساب آقای رحمتی او می‌توانست از سال ۱۹۷۸ آرژانتین دروازه‌بان تیم‌ ملی ایتالیا باشد؛ یعنی از ۱۸ سالگی واقعی‌اش به جای دینو زوف بزرگ. انتخاب اینکه زوف در دروازه باشد یا زنگا با شما. اما کی‌روش شاید تنها کار درستی که در فوتبال ایران کرد این بود که جلوی حرف‌های مهدی رحمتی بعد از بازی مقدماتی جام‌جهانی 2014در تهران با ازبکستان واکنش نشان داد و ریسکش را قبول کرد و او را برای همیشه از تیم ملی کنار گذاشت تا دیگر بازیکن ملی‌پوش سرمربی اش را جلوی چشم خودش نزند. کاری که بعدا انجام نداد. خود مهدی رحمتی هم بود فکر می کنم چنین بازیکنی را برای همیشه محروم می‌کرد.
* * * 
یکی از عقبه‌های اعتراض در فوتبال ایران در همین گفت وگوی عادل با رحمتی گفته شد. تبارشناسی فوتبالیست‌های حرفه‌ای ما را در این جمله مهدی رحمتی باید جست‌وجو کرد:«در دربی ایمون زاید اگر تجربه الان را داشتم بعد از گل دوم پرسپولیس دعوا راه‌می‌انداختم.» این یعنی مسیر برد خلاف جهت فوتبال است. ریشه باخت‌های همیشگی ما در همه جا همین است. دنبال قاتل بروسلی نگردید.
* * * 
از اعتراض گفتیم، بد نیست از زاویه دیگری دلیل این اعتراض ها را ببینیم؛ زاویه داوری. راستی چرا وضع داوری ما اینقدر خراب است؟ چرا بعضی داورها صحنه‌های واضح را نمی بینند؟ دیگر چطور باید بازیکنی نابود شود تا خطا و پنالتی گرفت؟ چطور باید روی بازیکن خطا کرد که داور ببیند؟ اینکه داور وسط زمین حاکم بازی است، قبول. اما فوتبال هم یک بازی است که آدم ها در آن بازی می‌کنند. چه قهرمانی هایی جابه‌جا شده است برای این بد داوری ها. بازیکن آدم است، ربات نیست.
* * * 
بازی پرسپولیس- پدیده به پنالتی کشید. نخستین پنالتی را بشار رسن زد. به کجا؟ آسمان. البته نه هر آسمانی. ساعت، آسمان است و اندکی بالای تیر افقی هم آسمان. اما بشار جوری زد که هر جوری حساب می‌کنم نمی‌توانم تصور کنم که بازیکنی بتواند اینجور به اوت بزند. یک‌بار دیگر صحنه را ببینید. آسمان بشار از آن آسمان‌های ناب برای بازیکنی است که می‌خواهد ضربه اول پنالتی تیمش را بزند.