اضطراب را بغل کنیم!

برای همه ما ممکن است پیش بیاید که مجبور باشیم در جمعی حرف بزنیم؛ از یک سخنرانی رسمی به‌عنوان مسئول تا اظهارنظر شخصی در جمع. اگر آدمی باشیم که اینطور وقت‌ها دچار اضطراب می‌شویم دیدن کسانی که خیلی راحت حرف می‌زنند، حتی بیش از اندازه‌ای که باید، برایمان حسرت‌برانگیز خواهد بود. به مرور این ترس از سخنرانی ممکن است تبدیل به فوبیا شود و ما را به کل از صحبت کردن در جمع منصرف کند. اما باید این را بدانیم که دوری کردن از این اتفاق تنها به این ترس دامن می‌زند و بهترین راه، برطرف کردن آن است. ما نخستین و آخرین کسانی نیستیم که این ترس را تجربه می‌کنیم و سخنران زیادی هستند که در نخستین تجربه‌های خود دچار این مشکل بودند اما گمان نکردند به آخر راه رسیده‌اند و به دنبال راه‌حل‌هایی بوده‌اند برای حل آن. اینجا به برخی تجربیات افراد مختلف می‌پردازیم و راه‌هایی که برای حل این معضل پیدا کرده‌اند:


هیچ‌وقت با خودمان تکرار نکنیم که آرام هستیم و خونسرد و حین سخنرانی هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. این کار نتیجه عکس می‌دهد. به جای انکار، اضطراب را بپذیریم اما هدایتش کنیم به سمت درست و این باور را به‌وجود بیاوریم که به‌خاطر این سخنرانی هیجان‌زده و خوشحال هستیم. به‌جای مقابله تلاش کنیم روی دلایلی تمرکز کنیم که باعث ایجاد شوق برای ایراد سخنرانی می‌شود. مثلا اینکه قرار است نکات خوب و ارزنده‌ای به مخاطب بگوییم و این کار، ما را سر شوق می‌آورد. با افزایش این تفکرات مثبت، اضطراب از بین می‌رود.


تمرین کردن سخنرانی در مقابل مخاطبان واقعی خیلی بهتر است تا تمرین در برابر مخاطب فرضی. چون حضور سایر افراد سبب افزایش تمرکز و هوشیاری ما می‌شود. با چندبار تمرین در برابر یک جمع کوچک نتیجه سخنرانی در برابر جمع‌های بزرگ بهتر خواهد بود.


اگر امکانی وجود دارد که می‌توانیم فضای سالن را به نفع خودمان تغییر دهیم حتما بخواهیم که در طول سخنرانی تا حد ممکن نور سالن کم باشد یا حتی سالن تاریک شود. با محو شدن چهره‌ها تمرکز ما بالا می‌رود و میزان نگرانی کم می‌شود.


مخاطب خود را بشناسیم. هرچه بیشتر و بهتر مخاطبان خود را بشناسیم کمتر در مورد سخنرانی برای آنها نگرانی خواهیم داشت.


سخنرانی خود را مانند یک پازل دربیاوریم. بدل کردن سخنرانی به یک پازل می‌تواند ایده‌ها را در شنونده رشد بدهد و توجه آنها را بیشتر به مطلب جلب کند. ما می‌توانیم صبحت‌های خود را بدل به سؤال و جواب کنیم. یعنی پرسشی را مطرح و بعد در راستای رسیدن به پاسخ آن سخن بگوییم.