نکته ویژه در مورد حمله غیرمنتظره محمد مایلی‌کهن به امیر قلعه‌نویی این بود که به نظر می‌رسید بعد از زمین خوردن کارلوس کی‌روش، الان این 2نفر باید در یک جبهه قرار داشته باشند، اما حاجی‌مایلی یک‌بار دیگر نشان داد کاملا غیرقابل پیش‌بینی است. او چیزی به عنوان «اتحاد استراتژیک» را ابدا درک نمی‌کند و با گزاره «دشمن دشمن من، دوست من است» هم رابطه‌ای ندارد. درست یا غلط مایلی‌کهن هر چیزی که به نظرش درست برسد را به زبان می‌آورد، بدون اینکه به نفع و ضرر شخصی‌اش فکر کند. جالب‌تر اینکه او حمله جدیدش به قلعه‌نویی را بر محور حمایت از عادل فردوسی‌پور طراحی کرده؛ یعنی کسی که خود مایلی بیشترین تقابل ممکن را با او داشت و برای اولین‌بار لقب تاریخی و ماندگار «کی‌روشی‌پور» را به وی داد. حاجی اما چون فکر کرد انتقادات قلعه حق عادل نیست، پشت مجری نود درآمد.
مطلقا غیرقابل پیش‌بینی
در همینه زمینه :
