این جملات را تکرار نکن

نمی‌دانیم محمدرضا احمدی این چند خط را می‌خواند یا نه و اگر می‌خواند روی او اثر دارد یا نه، اما طبق معمول بعضی از جملات آقای گزارشگر در بازی ایران و چین هم عجیب و غریب و دوست‌نداشتنی بود. اینکه او تمارض آشکار مهدی طارمی را در نیمه اول پنالتی می‌بیند، عجیب است، اینکه 10 بار می‌گوید ژاپن فقط به لطف VAR ویتنام را برد جالب نیست، مخصوصا که گل ژاپن در نیمه اول بازی با ویتنام را هم خود VAR مردود کرده بود. اینکه او همه شعارهای روی سکو را تکرار می‌کند و مثلا می‌گوید: «دو هیچ جلو هستیم و قشنگ معلوم است چه‌کارشان کرده‌ایم.» قشنگ نیست. اینکه او مدام برای رقبای ما کری‌های نوجوانانه می‌خواند، اصلا معنی میهن‌پرستی ندارد. حالا همه اینها به کنار؛ اشاره صدباره به روابط اقتصادی و سیاسی عالی ایران و چین برای چیست؟ چه ربطی به گزارش فوتبال دارد؟ به ما چه؟