هفت شهر عشق در کوچه اول ماند
بازپرداخت پول بلیت پیشفروششده به مردم
فهیمه پناهآذر/ روزنامهنگار
قرار بود اوایل دیماه، اپرا- نمایش «هفت شهر عشق» در تالار وزارت کشور روی صحنه برود؛ اثری با حضور بازیگران چهره سینما و همراهی سه خواننده پاپ و ارکستر سمفونیک تهران. اما این نمایش هیچگاه روی صحنه نرفت و معدود تماشاگرانی که میخواستند اجرای این اثر را ببینند با بازگشت هزینه خرید بلیت خود روبهرو شدند.
بهنظر میرسد این روزها برگزاری نمایش- کنسرت و کنسرت- اپرا در تالارهای بزرگ نمایشی به یک مد روز تبدیل شده است؛ نمایشهایی با حضور بازیگران چهره سینمایی که حضورشان تضمینی برای فروش بلیتها و پرکردن سالنهای نمایشی است؛ آثاری که از سوی سازندگان اصرار بر حضور این بازیگران است تا بازیگران توانمند تئاتر یا موسیقی. آذرماه سالجاری بعد از ازدحام تبلیغات شهری «بینوایان» در اتوبانها و حتی خیابانهای اصلی و فرعی تهران، نوبت به اپرای هفت شهر عشق رسید؛ اپرایی که قرار بود با بازی محمدرضا فروتن، مریلا زارعی، اندیشه فولادوند، ابوالفضل پورعرب، نسیم ادبی، محمد ساربان، افسانه پاکرو و پانتهآ بهرام هفته اول دیماه در سالن وزارت کشور اجرا شود.
اپرا- نمایشی که پیشفروش بلیتهای خود را همراه با تبلیغات تقریبا گسترده آغاز کرد و مشخص بود این کار حامی مالی قابلتاملی دارد. اما نام کارگردان این نمایش ،محمد عبدیزاده، در تبلیغات دیده میشد؛ کارگردانی که سابقهای در تئاتر و حتی سینما از وی دیده نمیشد و مرکز هنرهای نمایشی با توجه به قوانین موجود مجوز اجرا را به این کارگردان ناشناس داد؛ هرچند از این نوع کارگردانان در کارهای دیگر نیز دیده میشد و نمونه ناموفق آن اجرای نمایشی در تالار وحدت بود؛ نمایشی با بازیگران چهره و کارگردانی که کسی نامش را تا آن روز نشنیده بود.
بالاخره مجوز اجرای نمایش داده شد، اما این اصل داستان نبود، چراکه 2شب مانده به اجرا، گروه اعلام کرد که اجرای نمایش توقیف شده و اجازه اجرا ندارند، اما بلافاصله، روابط عمومی مرکز هنرهای نمایشی این خبر را تکذیب کرد و درنهایت اعلام شد که هیچ مشکلی برای اجرای اپرا- نمایش وجود ندارد؛ اثری که قرار بود خوانندگانی چون سالار عقیلی، روزبه نعمتاللهی و روزبه بمانی در کنار گروه ارکستر سمفونیک، بازیگران را همراهی کنند.
این نمایش با وجود تبلیغات و پیشفروش بلیت هیچگاه روی صحنه نرفت و درنهایت مشخص شد که 2بازیگر زن این نمایش در زمان تمرین، بحث میکنند و گویا کار به برخورد فیزیکی هم رسیده و ناگهان همهچیز تعطیل میشود؛ نمایشی که در پیشفروش بلیتها هم موفق نبوده. تهیهکننده و کارگردان این نمایش، اقبال برخی از کارگردانان را نداشتند و بلیتهای 50 تا 250هزار تومانی نمایششان، خواهان نداشت و تنها بلیتهای چندردیف خریداری شد؛ البته به گفته تهیهکننده نمایش به خریداران برگردانده شد!
اما وسوسه بهدست آوردن پول از اجرای اینگونه نمایشها همچنان در گوشه و کنار تالارهای بزرگ دیده میشود؛ وسوسهای که در درازمدت یک آسیب جدی برای تئاتر خواهد بود و به نظر میرسد باید بازنگریهایی در ارائه مجوزها صورت بگیرد. با وجود همه این جوابها، چند سؤال باقی میماند. چرا افرادی که هیچ تخصصی ندارند دست به اجرای پروژههای بزرگ میزنند؟ و آیا تنها داشتن اسپانسر مهم است که بدون هیچ سابقهای چند بازیگر چهره را کنار هم جمع کرد به امید فروش بلیت بهواسطه حضور چهرهها و به جیبزدن پول هنگفت و امید به بازگشت سرمایه...؟