یادداشت
قلک‌هایمان را پیدا کنیم
آتش تقی‌پور /بازیگر سینما و تلویزیون
اقتصاد علم است و کسانی که این علم را آموخته‌اند اقتصاددانند. معلوم است که همه مردم اقتصاددان نیستند، اما آیا همه ما نمی‌توانیم اقتصادی فکر و رفتار کنیم. خیلی‌ها از نداری و درآمد کم می‌نالند، حق هم دارند، چون واقعا گرداندن چرخ زندگی در این روزگار وانفسا دشوار است. با این حال اگر به زندگی همین افراد نگاه کنیم- منظورم سرک‌کشیدن نیست- می‌بینید که چه ولخرجی‌هایی که می‌کنند و در بسیاری از موارد قدر پولی را که به زحمت درآورده‌اند، نمی‌دانند.
یکی از نمونه‌های روشن این ولخرجی همین هزینه‌های سرسام‌آور مربوط به خودروست. بیشتر ما با خودرو سرکار می‌رویم و به منزل برمی‌گردیم. همچنین با آن به تفریح و مسافرت می‌رویم. حسابش را بکنید، کسی که فرزندش یا یکی از اقوامش جوان و بیکار است می‌تواند پول همین ماشین را سرمایه کسب و کار کند. خب اگر ماشین نباشد، این شخص خیالی چگونه باید سرکار، خرید و مسافرت برود؟ اگر 4 تا همکار هم‌مسیر با هم دربست هم بگیرند و با ماشین دربست سرکار بروند و برگردند یا برای رفتن به خرید و سفرهای درون‌شهری چنین کاری بکنند و یا برای مسافرت، گران‌ترین وسیله حمل و نقل همگانی- البته از نوع زمینی- را انتخاب کنند و در طول سفر مطالعه کنند یا سرگرم تفریح دیگری باشند، چقدر خرج دارد؟
هزینه یک سال این ایاب و ذهاب‌ها را حساب و با هزینه سوخت و روغن و تعمیر و سرویس و بیمه و لاستیک و استهلاک و پارکینگ و... مقایسه کنید. باور کنید سر سال یک چیزی هم توی قلک خانواده می‌ماند. آن یک نفری را هم که با پول شما کار می‌کند، یادتان نرود. چند بار تا حالا به خاطر تصادف، جریمه، پیدانکردن جای پارک و... عصبانی شده‌اید و این عصبانیت‌ها را به اهل منزل منتقل کرده‌اید؟ این ناراحتی‌ها هم از زندگی‌تان حذف می‌شود. من با خودرو مشکلی ندارم، اتفاقا وسیله کار راه‌انداز و خوبی است. اینها را نوشتم تا گفته باشم، مشکلات اقتصادی فقط با درآمد زیاد و پول بادآورده حل نمی‌شود بلکه حتی اگر اقتصاددان نباشیم می‌توانیم اقتصادی فکر و زندگی کنیم.
