موسیقی
پریچهرخواجه:
هدفم نمایش توانمندی‌های «قانون» است
پریچهر خواجه سال‌هاست که در زمینه نوازندگی تخصصی ساز قانون و آموزش آن فعالیت دارد. او نه‌تنها از معدود نوازندگان برجسته این ساز محسوب می‌شود که در این زمینه کتبی را تألیف کرده که به‌کار آموزش ساز قانون در ایران هم سازوکار بخشیده است.
او که در بهترین ارکسترهای ایرانی ساز زده است، امسال در جشنواره به همراه بهنام معصومی حاضر شده تا 29دی دوئتی را در فرهنگسرای نیاوران به صحنه ببرند
درباره اجرای امسال و رپرتواری که برای ارائه در جشنواره آماده کرده‌اید، بفرمایید.
امسال در جشنواره بداهه‌نوازی در دستگاه چهارباغ خواهم داشت با قطعاتی از مجموعه خودم به نام طلیعه، شفق و آذرخش.
چقدر اجراهای جشنواره به فضای ذهنی و کنسرتی شما نزدیک یا دور است؟
در مورد رپرتوار خودم بداهه‌نوازی در دستگاه چهارباغ دارم با قطعاتی از مجموعه آثار خودم به نام طلیعه، شفق و آذرخش که با همراهی ساز تنبک خواهد بود. به‌نظرم یک موزیسین همیشه از اجرای موسیقی لذت می‌برد؛ حال این اجرا در فضای رقابتی یا کنسرت مناسبتی و آزاد باشد. به‌نظرم دغدغه موزیسین، هنرش است و قطعا از اجرا لذت می‌برد؛ مثلا با اضافه‌شدن موسیقی تلفیقی موافقم چون به هر حال این موسیقی هم مخاطبان خاص خودش را دارد و خوب است که از این دست کنسرت‌ها هم در جشنواره داشته باشیم.
سازوکار جشنواره ایران را چطور می‌بینید؟
از کودکی در بخش‌های رقابتی و کنسرتی جشنواره داخل و خارج از ایران شرکت داشتم و در مورد جشنواره فجر فکر می‌کنم هر سال کامل‌تر می‌شود و اتفاقات خوبی در آن می‌افتد؛ البته با توجه به وضعیت موسیقی ممکن است کم و کاستی‌هایی داشته باشد اما تا جایی که می‌دانم همه در تلاش هستند که در حد توانشان بهترین را انجام دهند.
انگیزه شما به‌صورت خاص از حضور در جشنواره و اجرای دوئت چیست؟
انگیزه‌ام ایجاد یک فضای مناسب شنیداری در موسیقی ایرانی با ساز قانون و اصل موضوع اجرای صحنه است. قانون، ساز بسیار توانمندی از جهت اجرا و حضور در انواع موسیقی مثل پاپ، موسیقی فیلم و موسیقی مناطق مختلف است. از کودکی موسیقی را به‌صورت دستگاهی کار کرده‌ام و تمرکز اصلی‌ام همچنان موسیقی دستگاهی است و به این نوع موسیقی بیشتر از انواع دیگر علاقه‌‌مند هستم.
شخصا تمرکز اصلی‌ام موسیقی دستگاهی است و دوست دارم با قانون به‌عنوان ساز توانمند ایرانی، نغمات ایرانی نواخته شود؛ آنچه شاید چند سال به‌دست فراموشی سپرده شده یا امروز هم که بعضی‌ها به آن می‌پردازند متأسفانه با نگاه‌های متفاوتی سراغ قانون می‌روند.
