نگاه
سالن‌های تئاتر و حضور خانواده‌ها
عبدالرضا اکبری/بازیگر تئاتر و تلویزیون
یکی از دغدغه‌ها و آرزوهای من که برای دستیابی به آن تلاش فراوان کرده‌ام و می‌کنم، حضور خانواده‌ها در سالن‌های تئاتر برای دیدن نمایش است؛ نمایش‌هایی که در سال‌های اخیر در سالن‌های سنگلج و درخونگاه روی صحنه برده‌ام و نمایشنامه‌ای که در تماشاخانه مهر حوزه هنری در حال اجراست، نمونه این تلاش‌ها هستند. چنانچه بارها گفته‌ام وضعیت فعلی سالن‌های تئاتر طوری است که با چند بار سرزدن به آنها حتما قیافه‌های تکراری خواهید دید. یعنی سالن‌ها در قبضه یک عده معدود از بازیگران و مرتبطان با هنر نمایش قرار دارد. از سوی دیگر، سالن‌هایی که میزبان خانواده‌ها هستند، خصوصی‌ترند و کاری که در آنها روی صحنه می‌رود، تئاتر، به معنی واقعی آن نیست.
شوخی‌های زننده در پرده، متلک و حاضرجوابی، بخش عمده کار را تشکیل می‌دهد. یعنی مبنای اصلی کار، دیالوگ‌های ضعیف و سخیفند. به این ترتیب نمایش‌های خوب و نسبتا مطلوب، تماشاچی ندارند و نمایشنامه‌هایی که صرفا سرگرم‌کننده‌اند و تماشاچی دارند، خلاقیت و هنر ندارند. از این‌رو تلاش می‌کنم و امیدوارم بقیه دلسوزان تئاتر هم در تلاش باشند تا با افزودن جذابیت به کارهای حاوی پیام، بتوانیم با جذب خانواده‌ها، امکانی فراهم کنیم تا هم از موسیقی، دکور، لباس و اجرای خوب لذت ببرند و هم کاری که می‌بینند، ارزش‌های هنری، پیام و خلاقیت داشته باشد.
در این صورت ما به کارکرد اصلی تئاتر که ایجاد لذت و دانایی در مخاطب است، خواهیم رسید. امیدوارم با تلاش عوامل تئاتر و مسئولان فرهنگی، تئاتر بتواند جایگاه واقعی خود را پیدا کند و با ارائه طنز قوی و سوژه‌های جذاب، سلیقه هنری جامعه را بالا ببرد.
