از برانکو حلالیت بخواهید

بهروز رسایلی| اینکه رامین رضاییان از دل اردوی قطر به سروش رفیعی پیغام می‌دهد که «دهانت را ببند»، قصه همین یک روز نیست. رفیعی درست یا غلط در این مقطع تصمیم گرفته از کارلوس کی‌روش انتقاد کند اما بین همه اهالی ریز و درشت تیم ملی تنها یکی مثل رضاییان آن هم با این ادبیات حیرت‌انگیز به صرافت پاسخگویی به او می‌افتد؛ آنچه نشان می‌دهد این داستان یک ریشه ستبر و کهنه دارد. هیچ اختلاف نظری نباید در کوتاه‌مدت به چنین بحرانی تبدیل شود اما واکنش رامین نشان می‌دهد کدورت او و همبازی سابقش اصلا جدید نیست. واقعیت آن است که رامین در پرسپولیس پرستاره لیگ‌های پانزدهم و شانزدهم اصلا چهره محبوبی نبود. اگرچه هواداران دوستش داشتند و برانکو را برای بازی دادن به او تحت فشار قرار می‌دادند اما رامین بین همبازیانش جایگاه قابل اعتنایی نداشت. درگیری‌های جسته و گریخته او با بازیکنان مختلف که اوجش داستان دعوا با علی علیپور بود و به جدایی همیشگی رضاییان از پرسپولیس منجر شد، به وضوح همین مسئله را نشان می‌دهد. حالا هم یورش ناگهانی و غیرمحترمانه او به سروش رفیعی نشان می‌دهد زیر پوست آن تیم چه چیزهایی جریان داشته است. در آن زمان بسیاری از بازیکنان پرسپولیس از غرور کاذب رامین شاکی بودند اما هوادار که از این چیزها خبر نداشت. درست به همین دلیل هم بود که وقتی برانکو تصمیم به غربال تیمش گرفت، بیشترین فشار را از روی سکوها تحمل کرد.

برانکو با کنار گذاشتن رامین، اقدام به حذف بازیکنی کرد که یقه همبازیانش را می‌گرفت و عارش می‌آمد عذرخواهی کند؛ کسی که شبانه مهدی طارمی را برای عقد قرارداد با ریزه‌اسپور به ترکیه برد و حلقه مفقوده بحرانی شد که تا عمق استخوان پرسپولیس را سوزاند؛ بازیکنی که همین حالا به‌خودش اجازه می‌دهد در رسانه‌ها با بدترین کلمات دوستان سابقش را مورد خطاب قرار بدهد. برانکو به این جمع‌بندی رسید که نبودن چنین بازیکنی بسیار مفیدتر از بودن اوست؛ حتی اگر قرار باشد محرمی جوان یا ماهینی متوسط به جای او بازی کند. بسیاری از هواداران اما در آن بزنگاه به فرمانده کروات اعتماد نکردند و در هر بازی با تشویق اعتراضی و بی‌امان رامین، برانکو را تحت فشار گذاشتند؛ درست شبیه همان اتفاقی که در ماجرای تنبیه محسن مسلمان رخ داد و گاهی تشویق این بازیکن، صورت پروفسور را از عصبانیت سرخ می‌کرد. گذشت زمان اما نشان داد حق با پیرمرد بوده؛ هم در مورد رضاییان که امروز چنین بی‌پروا اختلافات کهنه را بیرون می‌ریزد و هم در مورد محسن مسلمان که بعد از اصطکاک با کی‌روش و دایی و یحیی گل‌محمدی، امروز به زانو درآوردن امید نمازی را هم به کارنامه غرورآمیزش اضافه می‌کند!

حالا شاید وقتش رسیده باشد از برانکو بابت آن فریادها و آن نقدهای آتشین حلالیت بطلبیم؛ از اینکه او می‌دانست دارد چه می‌کند و برخی از ما نمی‌دانستیم. چرا یک مربی باید بهترین دفاع کنار و بهترین پاسور ایران را از تیمش حذف کند؟ برانکو خود آزاری نداشت. او فقط می‌خواست تیمش را از چندپارگی نجات بدهد و الحق که این پاکسازی دردناک، در نهایت سودبخش بود. پرسپولیس امسال شاید بازیکنانی به کیفیت رامین و مسلمان نداشت اما با سربازانی که پای‌شان را به اندازه گلیم‌شان دراز می‌کردند، غیرممکن‌ها را ممکن کرد.