تجسمی
اتاق غیرمنتظره
نگاهی به نمایشگاه گروهی مجسمه که این روزها در گالری شیرین برپاست
مرتضی کاردر/ خبرنگار:
حسن نمایشگاه‌های گروهی این است که مخاطب را با چشم‌اندازها و جهان‌های گوناگون هنرمندان آشنا می‌کند؛ خاصه اگر آثار به‌گونه‌ای انتخاب شده باشد که تنوع و گوناگونی دیدگاه‌ها در انتخاب آثار دیده شود.
گالری شیرین یکی از گالری‌هایی است که معمولاً نمایشگاه‌های گروهی بسیاری در آن برگزار می‌شود. هنرمندان جوان بسیاری از این نمایشگاه‌ها به جامعه هنری معرفی شده‌اند یا کارشان جلوه بیشتری پیدا کرده است به‌ویژه در نمایشگاه سالانه نسل نو و نمایشگاه مجسمه سالانه‌ای که در این گالری برگزار می‌شود. مثلا در دوسالانه مجسمه‌ای که چندی پیش در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد آثاری که در نمایشگاه گروهی مجسمه دوسال قبل در گالری شیرین به نمایش درآمده بودند از آثار برگزیده دوسالانه بودند.
«اتاق غیرمنتظره» نمایشگاه گروهی مجسمه‌ای است که این روزها در گالری شیرین برپاست؛ نمایشگاهی که بیشتر شرکت‌کنندگان آن از مجسمه‌سازان جوان هستند و تصویری روشن و نسبتاً جامع از مجسمه‌سازی سال‌های اخیر به‌دست می‌دهد.
بعضی از آثار در بدو ورود جلب توجه می‌کند؛ یک فوتبال‌دستی که 3 سر بزرگ جای بازیکنان کوچک آن را گرفته‌اند، رادیوتاری که پیکری روی آن وا رفته است، پرنده‌ای که روی تخم بزرگی نشسته است تا جوجه شود و لانه‌اش که شبیه سیم خاردار است و... .
جهان‌بینی‌های گوناگون هنرمندان جوان را می‌توان در این آثار دید؛ هر کدام از منظری به جهان نگریسته‌اند و ماده‌ای را انتخاب کرده‌اند تا از آن مجسمه بسازند.
امتیاز درخور ستایش آثار این نمایشگاه قدرت سازندگان در اجرای آثار است. تقریباً همه مجسمه‌ها به بهترین شکل ممکن اجرا شده‌اند، به‌ویژه مجسمه‌هایی که کوچک‌ترند و ساختن آنها ظرافت و دقت بسیاری می‌خواهد. این نشان می‌دهد که هنرمندان جوان تکنیک‌های مجسمه‌سازی را به خوبی فرا گرفته‌اند.
امیرحسین ترک‌زاده که آثار این نمایشگاه را گردآوری کرده درباره انتخاب آثار می‌گوید: «موضوع نمایشگاه آزاد بود و ما کارها را از میان آثاری که خود هنرمندان فرستاده بودند انتخاب کردیم. به‌دلیل کمی زمان، فراخوان ندادیم بلکه از هنرمندانی که پیش از این با گالری شیرین کار کرده بودند، دعوت کردیم که آثار خود را برای شرکت در نمایشگاه بفرستند. بسیاری از این هنرمندان پیش از این در یک یا دو نمایشگاه گروهی شرکت کرده‌اند و نمایشگاه مستقل نداشته‌اند.»
اما نکته اینجاست که در میان کارهای انتخاب شده کارهایی که تلقی‌های متفاوتی از پیکره و مجسمه داشته باشند، کمتر است. بسیاری از آثار فیگوراتیو هستند و کارهایی که انتزاعی باشد کمتر به چشم می‌خورند. علاوه بر این، تعداد آثاری که به شکل‌های متفاوتی اجرا شده باشند، کم است. بسیاری از مجسمه‌ها کوچک هستند و از پیکره‌های بزرگ خبری نیست.
ترک‌زاده درباره معیار انتخاب آثار می‌گوید: «معیار انتخاب من برای آثار کیفیت آثار و متریال به‌کار رفته در آنها و سوژه‌هایی بود که هنرمندان برای آثارشان انتخاب کرده‌اند.» امیرحسین ترک‌زاده درباره استقبال از نمایشگاه می‌گوید: «استقبال از نمایشگاه خیلی خوب بود. روز افتتاحیه نمایشگاه بسیار شلوغ بود. در روزهای دیگر نیز استقبال خوبی از نمایشگاه صورت گرفت. تا‌کنون 9اثر به فروش رفته است. نمایشگاه تا 27دی ادامه دارد و پیش‌بینی می‌کنیم که آثار دیگری نیز به فروش برسد.»
مفهوم روایت
در معرفی نمایشگاه که بر دیوار ورودی گالری شیرین چاپ شده، آمده است: «نمایشگاه حاضر نمایه‌ای است از تعامل هنرمندان با ماده، محتوا و شیئیت مجسمه. به جای آنکه تم یا موضوعی خاص وجه مشترک این آثار باشد، گردآوری مجموعه‌ای مورد نظر بوده که مبین تنوع گرایش هنرمندان در نگاه، انتخاب موضوع یا پرهیز از آن و تعامل با فرم و متریال باشد.» در بخشی دیگر آمده است: «آیا موضوع اثر هنرمند بر محور فرم می‌چرخد یا روایت؟ آیا به طرح مفهومی درباب ماهیت شیء و فرم مجسمه می‌پردازد یا در قالب مجسمه به بیان مفهوم موضع یا روایتی همت می‌گمارد. در مجموعه حاضر به جای آنکه مفهوم یا کانسپت ـ‌به اشتباه‌ـ به موضوع محدود شود، سعی شده نمونه‌های مختلف و متنوعی از دستاورد هنرمندان در تعریف قالب و محتوا و به‌عبارتی دیدگاه ایشان در باب زبان اثر هنری گردآوری شود.»
در همینه زمینه :
