انقلاب زیرزمینی تکنولوژی در لسآنجلس
تونل ویژه خودروهای برقی که اخیرا رونمایی شده، هزینه و زمان ساخت تونل را به طور قابل ملاحظهای بهینهسازی کرده و در کاهش ترافیک شهر موثر خواهد بود
اشکان خسروپور/خبرنگار
تونل ضدترافیک «بورینگ» یکی از خلاقانهترین ایدههایی است که تا به حال ارائه شده؛ هنوز چندروز از رونمایی تونل طراحی شده توسط تیم «ایلان ماسک» نگذشته، واکنشهای مثبت و منفی زیادی درباره آن به گوش میرسد. این تونل برای اولینبار در جهان بهصورت یک تسمهنقاله طراحی شده که خودرو بدون صرف انرژی روی آن ثابت میایستد و در عین حال میتواند بدون اینکه نگران تصادف یا سانحه باشد، با سرعت 240کیلومتر بر ساعت (150مایل برساعت) حرکت کند.
سازنده تونل
تونل بورینگ را شرکتی به همین نام ساخته است؛ یکی از چندین مؤسسه ریز و درشت تحقیقاتی که ایدههای جنجالی و خاص «ایلان ماسک» را به سرانجام میرسانند.
افتتاح با ماشین تسلا
مراسم افتتاح تونل با عبور یک خودروی تسلا (مدل X SUV) درحالیکه سرعتی حدود 60 تا 80کیلومتر بر ساعت داشت، به پایان رسید. ادعاهای اولیه این بود که خودروها باید بتوانند تا حدود 240کیلومتر در ساعت نیز سرعتشان را بالا ببرند.
تونل کوتاه
طول این تونل 1834متر است و تنها خودروهای الکتریکی میتوانند در آن حرکت کنند. خودروها روی یک تسمه نقاله قرار میگیرند و با سرعت به سمت جلو هدایت میشوند.
ایدهپردازی هنگام پیادهروی
ایده این تونل، 2سال پیش به ذهن آقای ماسک رسید. او در حال پیادهروی به ترافیک سنگین لسانجلس فکر کرد و بهنظرش یک تونل کمطول اما سریع میتوانست مشکل شهر را حل کند.
بودجه میلیونی
بودجهای که برای راهاندازی این پروژه هزینه شده، چیزی حدود 10میلیون دلاردر 2سال تخمین زده میشود.
فوت کوزهگری در احداث تونل
احداث تونل خیلی پرهزینه است. بهطور متوسط احداث هر 1.6کیلومتر تونل، یک میلیارد دلار خرج برمیدارد. با وجود این، پروژه ابداعی ایلان ماسک بهطور قابلتوجهی هزینهها را کاهش داده است. سایت بورینگ درباره ترفندهایی که باعث کم کردن هزینه احداث تونل شده و میتواند در آینده نیز مورد استفاده قرار بگیرد، این موارد را مطرح کرده است.
الهام از حلزون
چالش دومی که ساخت تونلهای شهری را پرهزینه میکند، به دستگاههای حفاری برمیگردد که نسبتا کند حرکت میکنند و به اندازه کافی بهینهسازی نشدهاند. کارشناسان بورینگ ادعا میکنند، با روشی مشابه حفاری حلزونها، دستگاههای سریعتر و دقیقتری خواهند ساخت که روی هزینه پروژه و زمان اجرای آن تأثیر جدی میگذارد. گفته میشود یک حلزون از نظر دقت و سرعت، 14برابر از یک ماشین حفاری تونل بهتر عمل میکند.
دستگاههای کوچکتر
کوچکتر شدن اندازه تونلها بهمعنای استفاده از دستگاههای حفاری کوچکتر است که این باعث کاهش هزینهها خواهد شد. چون دستگاههای حفاری غولپیکر به تکنیسینها و افراد متخصص بیشماری نیاز دارند، با کوچکتر شدن دستگاهها، تعداد افرادی که روی آنها کار میکنند نیز کمتر میشود. در عین حال، امنیت نیز بالاتر میرود.
تونلها برقی میشوند
بخش مهمی از دستگاههای حفاری تونل با استفاده از سوختهای فسیلی و عمدتا گازوئیل کار میکنند. سازندگان تونل «بورینگ» گفتهاند، با الکتریکی کردن این دستگاهها انرژی فسیلی کمتری مصرف میشود که به نفع زمین و محیطزیست است، هزینه احداث را نیز پایینتر میآورد.
خودروهای برقی
برای کم کردن هزینه، قطر تونل به 8.5متر رسید و فقط یک خودرو، در یک لاین توانایی عبور از آن را داشت. کارشناسان «بورینگ» میگویند، اگر استفاده از خودروهای برقی که اندازه کوچکتری دارند، همگانی شود، قطر تونل تا حدود 4متر نیز کاهش خواهد یافت و بالطبع هزینه ساخت آن 3تا 4برابر کمتر خواهد شد.
برنامهریزی دقیق
برنامهریزی برای احداث پیاپی تونلهای اینچنینی میتواند هزینهها را بهطور قابلتوجهی در آینده کاهش دهد. کم کردن هزینه سربار احداث تونل، با برنامهریزی برای پیش بردن چند پروژه بهطور همزمان امکانپذیر است. بهخصوص درمورد استفاده از سیستمها و سازههایی که بهعنوان «پشتیبان» استفاده میشوند، سرشکن شدن هزینهها بسیار قابلتوجه خواهد بود.