به تیر زدی سروش!
دعوتنشدن سروش رفیعی به تیم ملی برای مدتی عجیب و حتی باورنکردنی بود و هواداران فوتبال در ایران نمیتوانستند بهسادگی تصمیم کارلوس کیروش برای کنارگذاشتن این بازیکن را هضم کنند. از شروع فصل گذشته اما دیگر کمتر کسی از حذف این بازیکن متعجب میشد. اسآرسون بعد از یک فصل ناموفق در فوتبال قطر، به ایران برگشت و در لباس فولاد، فاصله آشکاری با دوران اوج داشت. او اواسط نیمفصل از تیم جنوبی جدا شد تا چندین هفته تنها با پرسپولیس تمرین کند و در زمین فوتبال دیده نشود. رفیعی در مصاحبه تازهاش دست روی این نکته گذاشته که حتی اگر سرمربی تیم ملی بود، خودش را در شرایط فعلی به این تیم دعوت نمیکرد اما این، تنها جمله منطقی مصاحبه جدید این بازیکن به شمار میرود. او بهشدت از تیم ملی و سرمربی پرتغالی انتقاد کرده و مدعی شده که دیگر حسی به این تیم ندارد. این بازیکن حتی خودش را «نماینده» مردم دانسته تا ادعا کند که آنها دیگر مثل سابق تیم ملیشان را دوست ندارند. از نگاه سروش رفیعی، نه تیم ملی مثل سابق است و نه کیروش همان کیروشی است که در نخستین سالهای ورود به فوتبال ایران دیده بودیم. بدون تردید سرمربی تیم ملی، ضعفهایی دارد و گاهی رفتارهای عجیبی از خودش بروز میدهد اما اینکه سروش در انتقاد از رفتار این سرمربی درست مشابه همین رفتار را به نمایش میگذارد، اهمیت و وزن حرفهایش را به شکل قابل توجهی کاهش میدهد. او نباید فراموش کند که در بهترین حالت، یک بازیکن فوتبال است و صحبتکردن در چنین مواردی، هرگز یکی از مسئولیتهای او محسوب نمیشود. بعد از جامملتها، بهاحتمال زیاد مهرههایی مثل مسعود شجاعی و اشکان دژاگه با تیم ملی وداع میکنند و فضا دوباره برای سروش باز میشود اما بعد از این مصاحبه، اگر کیروش روی نیمکت ایران باقی بماند برای همیشه رفیعی را در فهرست سیاه قرار خواهد داد. این بازیکن در دفاع از دوست صمیمیاش شجاع خلیلزاده، به یک ریسک بزرگ دست زده است. پیش از این سیدمهدی رحمتی مرتکب یک اشتباه محاسباتی بزرگ در مورد زمان جدایی کارلوس از تیم ملی شده بود و این موضوع، تاوان سختی برای آمادهترین گلر آن روزهای فوتبال آسیا به همراه داشت و در نهایت دوجام جهانی را از او گرفت.
برخلاف جملات گفته شده از سوی سروش رفیعی، کارلوسکیروش ابدا تغییر نکرده و هنوز همان کارلوس کیروش همیشگی است. او همواره منضبط، لجباز و بیانیهنویس بوده و این ویژگیها را در گذر زمان حفظ کرده است. کیروش عوض نشده اما به مرور زمان فهرست بازیکنان محبوبش را تغییر داده و سروش را از میان آنها خط زده است. مرد پرتغالی زمانی حامی جدی رفیعی بود و با وجود محرومیت ناشی از باطلشدن معافیت جعلی سربازی، این فوتبالیست را به هر قیمتی به جام ملتهای 2015برد. کارلوس شخصا برای گرفتن مجوز خروج از کشور سروش قبل از چند اردو اقدام کرد و مدت زیادی پشت این بازیکن ایستاد. بزرگترین گناه این مربی از نگاه ستاره پرسپولیس، دعوتنکردن از شجاع خلیلزاده به تیم ملی است؛ موضوعی که درست مثل همه دنیا، تنها در حیطه وظایف یک سرمربی میگنجد. سروش رفیعی اصرار دارد تا از «تئوری تغییر» حرف بزند اما حتی تیم ملی نیز نسبت به چند سال گذشته عوض نشده است. این تیم هنوز به خوبی دفاع میکند، هنوز اتحاد قابل توجهی دارد و هنوز بازیکنانش با شور و حرارت زیادی برای هر توپ میجنگند. شاید اگر رفیعی نیز راهی لیگ ستارگان قطر نشده بود و شانساش را در ایران و یا یک لیگ درجه چندم اروپایی امتحان میکرد، همین حالا بخشی از این تیم بود؛ تیمی که هنوز هم محبوب مردم است. شاید بخشی از هواداران تیم ملی با برخی از تصمیمهای کارلوس موافق نباشند اما به محض شروع جام ملتها، همه قلبها در ایران برای این تیم خواهد تپید.
سروش رفیعی را به جز گلهای تماشایی و دریبلهای موفقیتآمیز، با آرامش همیشگی و اخلاق متفاوتش به یاد میآوریم. او هرگز اهل هیاهو نبوده و با حواشی بزرگ درگیر نشده است. شاید به همینخاطر است که پذیرفتن این مصاحبه تند از ستاره پرسپولیس، بیش از حد دشوار بهنظر میرسد. او که امروز اینچنین بیرحمانه به کیروش و تیم ملی حملهور میشود، ممکن نیست فردا چنین صحبتهایی را علیه برانکو به زبان بیاورد؟ رفیعی باید کمی مسئولیتشناستر باشد و این ناسپاسی را نیز کنار بگذارد؛ چراکه هیچکس جز خود او، راه ورودش به تیم ملی را مسدود نکرده است.