خبرهای کوتاه اجتماعی از سال 59

خانه‌های خالی‌ها پر شدند- وضعیت خانه‌های بی‌صاحب و مصادره شده یکی از موضوعات مورد بحث در میان مردم بود که البته هنوز هم ادامه دارد. آن موقع دولت اعلام کرد که این خانه‌ها که اکثرا در مناطق لاکچری و با امکانات حداکثری بوده به مردم بی‌خانمان و مستمند واگذار می‌شود. لکن بعدش دیدند مردم مستمند سختشان است که این همه از جنوب تا شمال تهران و بقیه شهرهای کشور را طی کنند؛ لذا تصمیم گرفتند خودشان این رنج را تحمل کنند و به مردم زحمت ندهند. با وجود این شما فکر نکنید فقط مسئولان ایرانی چنین تصمیماتی می‌گرفته‌اند. مدیر سازمان محیط‌زیست آمریکا، سال59 پیش‌بینی کرده که جمعیت جهان در بهترین حالت اگر آب و هوا خوب باشد! به 5میلیارد نفر می‌رسد و ابدا 6میلیارد را رد نخواهد کرد که همین الان 2/7میلیارد نفر را پشت سر گذاشت. نکته جالب اینکه این خبر برای 24اسفند بوده و 2هفته بعد به ما رسیده.

لطفا گوشی را نبرید- رفتار مردم طی این سال‌ها خیلی عوض شده و در مواردی این تغییر بسیار مثبت بوده. مثلا قبلا این شکلی بوده که دور میدان‌ها و کلا هرجایی که چمن و گل بود را زنجیر می‌کشیدند تا ملت گل‌ها را نکنند و پدر چمن‌ها را درنیاورند، ولی الان دیگر خبری از زنجیر نیست و کسی با گل‌ها کاری ندارد. اما نابود کردن باجه‌های تلفن همگانی عادت دیگر مردم در اوایل انقلاب بوده و مردم دوست داشته‌اند بعد از استفاده از تلفن، سیم آن را ببرند و گوشی را با خودشان ببرند. مخابرات هم از این وضعیت شاکی بوده و دائما در روزنامه از همه درخواست می‌کرده که بی‌خیال این کار شوند.

آغاز دولت الکترونیک- نگاه مدیران کشور از ابتدا به افق‌های دور بوده و برای همین از خرداد 38سال پیش، استفاده از کامپیوتر در برخی وزارتخانه‌ها شروع شده بوده. البته تعریف کامپیوتر با الان خیلی متفاوت بوده ولی فصل مشترکش با الان این بوده که آن موقع هم سیستم همیشه قطع بوده، ولی خب، دولت الکترونیک وجود داشته.

خیره به افق- در صحبت‌های مسئولین کشور معمولا زمان افعال با چیزی که ما فکر می‌کنیم فرق دارد؛ مثلا آن موقع اعلام شده بود که قانون تأمین اجتماعی اصلاح  و درمان برای همه رایگان می‌شود. ولی این «می‌شود» به‌معنای خواهد شد در زمان خیلی دور بوده که خب، آن موقع مردم نتوانسته‌اند معنایش را بفهمند. نکته دیگر درباره این خبر اینکه سالانه 200میلیون تومان برای مستمری‌بگیران هزینه می‌شده که الان با این پول و 160میلیون تومان وام مسکن 12ساله می‌توانید یک 40متری تمیز زیر همکف بازسازی شده با سرویس مجزا نزدیک به مترو بخرید که این یعنی چقدر پیشرفت کرده‌ایم.

اعتیاد جرم است- روحیه جامعه در سال‌های اولیه انقلاب یک مقدار خشن بوده و عادت داشته‌اند تصاویر وحشتناک را توی صفحات روزنامه ببینند؛ مثلا تصویر اسکلتی که سیاه هم شده و از بس مواد‌مخدر کشیده به تباهی رسیده است. این تصویر برای گزارشی درباره مجرم شناخته‌شدن معتادان تا 5‌ماه دیگر انتخاب شده و در بخشی از آن آمده حتی در شناسنامه معتادان هم مهر می‌زنند که بقیه بدانند و مثلا روی رای‌شان حساب باز نکنند چون ممکن است عوارض مصرف مواد باشد. اما چند سال بعد مدیران کشور فهمیدند که این شکلی زندان‌ها پر می‌شود؛ پس اعتیاد، جرم نیست و بیماری است! مسئله دیگر، دقیقا 2هفته مانده به شروع جنگ، تهدید به قطع آب مشترکین پرمصرف بوده که چون بعدش جنگ می‌شود آن هم هوا می‌شود.

ترکیدیم برادر!- الان اگر شما تلویزیون را روشن کنید همینطور برنامه جذاب و شاد و سرگرم‌کننده در آن موج می‌زند و واقعا آدم نمی‌داند کدام شبکه را تماشا کند. اما سال 59 یک آقایی به روزنامه اطلاعات پیام داده که لطف کنید به صداوسیما (که آن موقع تلفن روابط عمومی نداشته) بگویید ترکیدیم از بس گفت‌وگوی ایدئولوژیک دیدیم؛ «روز گذشته یعنی جمعه از ساعت 6بعدازظهر از هر 2 کانال تلویزیون سخنرانی و بحث‌های ایدئولوژیک پخش می‌شد.»؛ یعنی فکر کنید غروب جمعه اواخر تابستان و این اوضاع. منتها نکته اساسی، در جمله آخر این مخاطب است؛ «من به‌عنوان یک کارگر معتقد به انقلاب مخالفتی با سخنرانی و آموزش ندارم ولی هر چیزی حد و اندازه‌ای دارد.» از واکنش صداوسیما اطلاعی نداریم لکن کنداکتور برنامه‌های تلویزیون در همین جمعه گذشته همه‌‌چیز را مشخص می‌کند.

باور ندارید؟- در زمان‌های گذشته همه‌‌چیز ساده‌تر بوده و آدم‌ها هم ساده بوده‌اند و حتی قاچاقچیان هم ساده‌تر بوده‌اند. به عنوان مثال برای قاچاق اسلحه به داخل ایران از مرز افغانستان، خیلی راحت، سلاح را لای لباس و پارچه می‌گذاشته‌اند و می‌فرستاده‌اند به تهران و قم و شهرهای دیگر. بعد مأموران هم مثل مردم ساده بوده‌اند و نمی‌توانسته‌اند این سلاح‌ها را پیدا کنند. لکن یک آقای لباس‌فروش در قم ادعا کرده که اگر مسئولان و مأموران این شیوه قاچاق را باور ندارند حاضر است خودش همه مراحل را به آنها نشان دهد که خب، نمی‌دانیم آخرش چه شده. در پایان این لباس‌فروش گفته ما خودمان می‌توانیم این لباس‌ها را تولید کنیم و نیاز به واردات نداریم ولی می‌بینیم که الان هم واردات داریم و این یعنی نباید به حرف لباس‌فروش‌ها گوش کرد.