خیرمقدم عالیجاب جوان!

رفیقی داریم که یک ممیزه آشکار و دوست‌داشتنی دارد؛ در هر شرایطی که می‌بینی‌اش، یک لبخند پت و پهن روی صورتش نصب است و همانند «محمود شهریاری» چشم‌هایش -همزمان- نازک می‌شود. وسط کاری پر استرس باشد یا ذهنش مشغول دردسرهای آخر برج، باز هم با هرکسی که سلام‌وعلیک می‌کند، همان لبخند مشهور روی صورتش نمایان می‌شود. فارغ از اینکه چقدر این لبخند «ماسک» و اداست یا لبخندی از ته‌دل و عمیق، فارغ از اینکه گاه می‌فهمیم به این کار عادت کرده و آگاهانه نیست، فارغ از اینکه می‌شود به این رفتار کلی کنایه زد و برچسب‌های مد روز چسباند، فارغ از اینکه در دوران کنونی حتی سلبریتی‌ها یاد گرفته‌اند به‌جای نمایش دندان‌های سفیدشان، با اخم جذبه نشان دهند و مخاطبانشان غش و ضعف کنند، فارغ از اینکه «مگر در این زمانه پر‌ های و هوی و غمگین چه بهانه‌ای پیدا می‌شود که لبخند بزنیم/ مگر مصیبت‌ها با این اداها از بین می‌رود/ حالا این لبخند نمادین چه دردی از کسی دوا می‌کند/ بیا لبخند هم زدی، خب چی شد...»، اما آنچه مای مخاطب در هنگام نخستین مواجهه با این رفیق شفیق‌مان کسب می‌کنیم، انرژی مثبت است. ابتدایی‌ترین راه ارتباط نمایان می‌شود و لبخندش را در تصنعی‌ترین حالت باید با لبخند جواب داد و همین، چراغ روشن رابطه است و انرژی. ما از این اوضاع -که در هجوم ویران‌کننده خبرهای ناپسند هستیم- چه می‌خواهیم؟ چیزی بیش از این؟
فکر می‌کنم «رامبد جوان» برای تلویزیون عبوس این روزها، حکایت همین رفیق ماست. تلویزیون بدون «خندوانه»‌اش یک حفره بزرگ دارد، بی‌انرژی است، اخمو است و غیرقابل تحمل. ولی خندوانه حتی اگر به اندازه سه شب در هفته باشد، حتی اگر بدانیم خیلی از خندیدن‌هایش الکی است، حتی اگر کلی نقد به حاشیه‌ها و انگیزه‌ها و محتوایش داشته باشیم، باز هم آنچه به ما می‌بخشد یک انرژی مثبت و دوست‌داشتنی است تا بشود بقیه روزها را تاب آورد و بقیه خبرهای ناگوار را هضم کرد. نمی‌خواهم رامبد و برنامه‌ای که با کلی دست‌اندرکار به نامش سند خورده در حد ناجی بالا بروم و نوشابه‌ها برایش باز کنم، ولی خوب می‌دانم که برنامه‌سازی در این دوره چقدر سخت شده و برنامه خوب ساختن، سخت‌تر. برای این پایمردی و خستگی‌ناپذیری در راه حفظ لبخندهای حداقلی روی صورت ما، بی‌اندازه احترام قائلم، قدرشناس راهی که ادامه می‌دهد هستم و به‌عنوان مسئول بخش کوچکی از این روزنامه بزرگ که تلاش می‌کند «خوش‌حالی» را جست‌وجو کند و شعارش «برای حال خوب آخر هفته‌ها» است، برایش آرزوی موفقیت دارم و بازگشتش به آنتن را خیر مقدم می‌گویم. جناب رامبد جوان، جای شما وسط آوار ناخرسندی‌ها خیلی خیلی خالی بود... خوش آمدی!