پایان فرصت سوزی در تهران

مجید جباری | خبرنگار

بالاخره پس از چندی حناچی در روزی که پیروز عرصه رقابت با «وزیر» لقب گرفت، توانست اکثریت اعضای شورا را برای تکیه بر صندلی رئیس متقاعد و راه معاونت شهرسازی تا اتاق رئیس را طی کند.

حالا پس از گذشت 6روز از اعلام رسمی نام پیروزحناچی به‌عنوان سومین شهردار منتخب شورای پنجم، فقط یک گام با بهشت فاصله دارد؛ گامی که پیمودن آن این بار از عهده او خارج است.

وزارت کشور 10روز فرصت دارد تا مهر تأیید خود را پای حکم او بزند و پیروز را راهی اتاقی کند که تاکنون شصت و یک مدیر شهری بر کرسی آن تکیه زده‌اند.

111سال از عمر شهرداری تهران می‌گذرد و پایتخت در این سال‌ها مدیران مختلفی را به‌خود دیده است. اما این انتخاب با سایر انتخاب‌ها به‌ویژه در 40سال گذشته یک تفاوت اساسی دارد.

نخستین بار قرار است کلید تهران به مدیری سپرده شود که شاخصه‌های فردی‌اش او را با مدیران قبلی متمایز کرده. پیروز حناچی شهرساز است؛ تئوری‌های شهرسازی را می‌داند و در فرصت باقیمانده مدیریت پنجم شهر هر آنچه در چنته دارد را باید رو کند.

شاید به همین دلیل است که شورای پنجم پس از سه انتخاب، سرانجام با درک صحیح از شرایط تهران به گزینه‌ای رسید که در اندک زمان پیش رو، فرصت سوزی‌های گذشته را (به هر دلیل) به فرصت‌سازی‌ تبدیل کند.

اما آیا حناچی می‌تواند در مهلت باقی مانده تهران را از بن بستی که مدیران دوره‌های پیشین برای آن ایجاد کرده‌اند؛ خارج کند؟

استقبال اکثر قریب به یقین کارشناسان و مدیران شهری از انتخاب پارلمان محلی تهران نشان از آن دارد که در مواجهه با مشکلات پیش رو، حناچی می‌تواند پیروز باشد. او اگر چه سال‌ها تجربه حضور در ساختار شهرداری را دارد، اما از دانشگاه تهران به صندلی بهشت رسیده و سابقه سال‌ها تدریس در دانشگاه را دارد و بیش از اینکه چهره سیاسی باشد، از او به‌عنوان چهره‌ای علمی یاد می‌شود. از سوی دیگر، تجربه سال‌ها فعالیت در حوزه مختلف شهرسازی از او فردی اجرایی ساخته که با تکیه بر دانش و اطلاعات خود در زمینه شهر و شهرسازی با مشکلات شهر و شهروندان آشناست و دغدغه‌ها را می‌شناسد.

طرح‌هایی همچون پل طبیعت و منطقه گردشگری عباس‌آباد با رویکرد ویژه حناچی و همکارانش راه‌اندازی شده و پیگیری طرح‌های انسان‌محور از رویکردهای اولویت‌دار اوست. همچنین توجه به پیاده‌محوری با اجرای طرح TOD حقانی، بازآفرینی محورهای تاریخی مانند محور فرهنگی لاله‌زار تا بازار تهران و احیای محدوده تاریخی شهر ری، در کنار ثبت جهانی خیابان ولیعصر و توسعه حمل‌ونقل عمومی ریلی، مانند اجرای LRT در محورهای طولانی شهر ازجمله برنامه‌های انسان‌محور حناچی در کلانشهر تهران است که به باور کارشناسان، اجرای این طرح‌ها فرصت مناسبی را پیش روی تهران قرار می‌دهد.

یک پیشنهاد: با توجه به اینکه تهران سال‌ها با مشکلات بزرگی در حوزه‌های مختلف مواجه بوده است، شهردار منتخب باید با اجرای برنامه‌های ضربتی برخی طرح‌های روی زمین مانده شهرداری که به مطالبه مردمی تبدیل شده است را به سرانجام برساند.

 با توجه به اینکه پیروز حناچی سابقه استفاده از ظرفیت‌های مردمی را در اجرای طرح‌های روی زمین مانده شهری دارد، آیا بهتر نیست برای حل معضل آلودگی هوا نیز با ایجاد فراخوانی در این زمینه بهره بگیرد؟ البته به‌نظر می‌رسد در این میان، جای یک مکانیسم نو و کارآمد برای ارتباط‌گیری مردم با مدیریت شهری خالی است؛ مکانیسمی که می‌تواند راه را برای رساندن ایده‌های خلاقانه شهروندان و نخبگان هموار کند.

نتیجه: حناچی در دو سال و اندی زمان پیش روی خود می‌تواند با پیاده‌سازی‌ تئوری‌های شهروندمحور خود در پایتخت و بر پایه فن‌سالاری، یادگاری ماندگار از خود برجا بگذارد و تهران را به شهری زیست‌پذیر و قابل سکونت برای شهروندانش تبدیل کند.