چرا باید شکست کشتی را جدی گرفت؟

محسن محمود صفری

ناکامی کشتی‌گیران در مسابقات جهانی پاریس یا دیده نشد یا با چند مدال در قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی به‌دست فراموشی سپرده شد. به همین ترتیب مسابقات جهانی بوداپست از راه رسید تا شکستی سنگین‌تر از پاریس برای کشتی ایران رقم بخورد. آزادکاران در 10وزن از رسیدن به فینال بازماندند و فرنگی‌‌کاران فاجعه بوداپست را برای کشتی ایران تکمیل کردند. فرنگی‌کاران در 10وزن از رسیدن به مدال بازماندند تا 2سال مانده به المپیک متوجه شویم چقدر از کشتی دنیا عقب افتاده‌ایم.

اینکه گفته می‌شود در برخی اوزان جوانگرایی کردیم جواب قانع‌کننده‌ای نیست چراکه اصولا جوانگرایی با عدم ‌نتیجه‌گیری هیچ سنخیتی ندارد. اوتا ژاپنی در اوج جوانی حمید سوریان نابغه کشتی ایران را برد و به مدال نقره المپیک رسید یا در همین مسابقات جهانی اوتوگورا با 19سال سن تمام رقبایش را به‌راحتی از پیش رو برداشت و روی سکوی نخست ایستاد. در عوض مقصودی، امامی و گلیج که هر سه تازه به رده سنی جوانان پا گذاشته‌اند در همان کشتی اول شکست خوردند و از گردونه مسابقات کنار رفتند.

مسابقات جهانی 2019 در کشور قزاقستان برگزار خواهد شد. این مسابقات از آنجا حائز اهمیت است که حکم کسب سهمیه المپیک2020 توکیو را هم دارد. مسابقات المپیک در 6وزن برگزار خواهد شد و طبیعی است که مسابقات جهانی قبل از آن سطحش به‌مراتب بالاتر از مسابقات جهانی سال‌های گذشته باشد. یکی از دلایل آن را می‌توان حضور مدعیان سایر وزن‌ها در 6وزن المپیکی دانست و مسئله دیگر اهدای سهمیه المپیک است که کار را در مسابقات جهانی قزاقستان سخت خواهد کرد.

در بسیاری از اوزان کشتی‌گیر شش‌دانگ نداریم و عزمی هم برای تربیت کشتی‌گیری در سطح جهانی دیده نشده است. برای نمونه در وزن اول کشتی آزاد و فرنگی هنوز دنبال جایگزین برای سوریان و رحیمی می‌گردیم و هر کشتی‌گیری را به مسابقات برون‌مرزی می‌بریم که نتیجه‌ای جز ناکامی ثبت نمی‌شود.