عمارت امیر

یک سال از حضور وینفرد شفر در فوتبال ایران می‌گذرد و مربی آلمانی در این مدت بیشتر از هر رقیب دیگری به امیر قلعه‌نویی باخته است. امیر در 4جدال با وینفرد شفر، 3بار به‌عنوان مربی برنده از زمین خارج شده و تنها یک‌بار طعم شکست در مقابل این رقیب را چشیده است. البته که پیروز شدن در دوئل با شفر، ژنرال را در جایگاه فنی بالاتری از سرمربی استقلال قرار نمی‌دهد و او را به مربی بهتری از شفر تبدیل نمی‌کند اما او به خوبی توانسته با این نتایج، تردیدهایی که در اطراف خودش وجود داشته را به حداقل برساند و تردیدهای زیادی در مورد مرد اول نیمکت استقلال به‌وجود بیاورد. قلعه‌نویی و آبی‌های پایتخت، چند سال قبل به شکل ناخوشایندی از هم جدا شدند و در شرایطی به همکاری‌شان پایان دادند که هر دو، اوضاع کاملا نامطلوبی را تجربه می‌کردند. در چهارمین فصل بعد از جدایی اما، حالا هر کدام کجا ایستاده‌اند؟ ژنرال قدم به قدم بهتر شده و به کمک تصمیم‌های درست، دوباره همان شکل و شمایل آشنا را بروز داده اما استقلال، هنوز هم نتوانسته در جایگاه یک تیم مدعی برای قهرمانی لیگ برتر قرار بگیرد. امیر در این مدت، بارها باشگاه سابق‌اش را به دردسر انداخته و حالا نیز با تحمیل دومین شکست فصل به استقلال، با 8امتیاز بیشتر از این تیم در رده دوم جدول قرار گرفته است. شاید هیچ‌کس تصور نمی‌کرد او به همین سرعت، سپاهان را متحول کند اما به‌نظر نمی‌رسد این مربی به جز قهرمانی لیگ، به هیچ نتیجه دیگری در این فصل رضایت بدهد.

در ثانیه‌های نحس بعد از شکست تراکتورسازی در مقابل نفت تهران در فینال جام حذفی، امیر قلعه‌نویی در نمایی که برای این مربی بی‌سابقه به‌نظر می‌رسید، ستاره‌های تیمش را دلداری می‌داد و نمایش خوب تیم شکست‌خورده در زمین را ستایش می‌کرد. او که همه عمر از شکست متنفر بود و تحمل واگذار کردن نتیجه هیچ رقابت مهمی را نداشت، حالا کمی تلطیف شده بود و علاقه‌ای به فریاد زدن بر سر مهره‌های بی‌دقت تیمش نداشت. همین چند ثانیه کافی بود تا داستان‌های زیادی در مورد پایانِ دوران جاه‌طلبی آقای مربی و تغییر خلق و خوی او نوشته شود. این روایت‌ها شاید در نگاه اول درست به‌نظر می‌رسیدند اما قرار نبود تا ابد، اعتبار داشته باشند. تنفر ژنرال از شکست، به‌تدریج اوج گرفت و او دوباره به مردی تبدیل شد که در هر مسابقه با تمام وجود بازیکنانش را برای رسیدن به پیروزی تهییج می‌کند. قلعه‌نویی در نیم‌فصل دوم لیگ هفدهم، روحیه پیروزی را به پسرانش در ذوب‌آهن تزریق کرد و با این تیم نتایج درخشانی به‌دست آورد. او می‌توانست در باشگاه اصفهانی به همین روند ادامه بدهد اما جاه‌طلبی، این مربی را به سپاهان کشاند و دوباره او را به بخشی از کورس قهرمانی لیگ برتر تبدیل کرد. تا چند سال قبل، تصور می‌شد امیر از مربیگری خسته شده و دیگر انگیزه چندانی برای ادامه این کار ندارد اما حالا تعقیب همه نشانه‌ها، این حقیقت را به اثبات می‌رساند که این مربی هنوز تمام نشده و حمله‌های تازه‌ای را برای بردن جام‌های جدید آغاز کرده است.

امیر قلعه‌نویی پس از ترک استقلال، پله‌پله خودش را به موقعیت ایده‌آل نزدیک کرده است. او با هر تصمیم، در شرایط بهتری قرار گرفته و با تلفیقی از هوش و جنگجویی، همان تصویر قدیمی از خودش را برای هواداران فوتبال در ایران بازسازی کرده است. او خیلی زود و به محض رویارویی با وعده‌های بی‌سرانجام، ملوان را رها کرد و در تراکتور، برای قهرمانی لیگ جنگید. این مربی در ذوب احیا شد و در سپاهان، دوباره قلعه‌نویی بودن را تعریف کرد. هنر تکیه کردن به تصمیم‌های درست، دوران تازه‌ای را در مسیر موفقیت‌های این مربی کلید زده است. او حالا برای همه جزئیات تیمش، نقشه کشیده و همه قدم‌ها را با پرداختن به جزئیات برمی‌دارد؛ درست مثل خرید استنلی کی‌روش بلندقامت برای سپاهان که قرار است به یک ضربه سر پیروزی‌بخش در مسابقه حساس پاییزی با استقلال ختم شود.