توسعه در بهشهر سند می‌خواهد

سید عبدالحسین مرتضوی| ساری-خبرنگار:

گرچه از بقایای آثار به جا مانده در غارهای کمربند و هوتو در منطقه تروجن بهشهر، پیشینه 7 هزار ساله تمدن و حیات و زندگی در تاریخ این شهر باستانی و کهن ثبت و ضبط شده است، اما خودنمایی بناها و کاخ‌ها‌ی دوران صفوی که حکایت از تمدنی کهن در این دیار که مربوط به سده‌های اخیر و سال‌های متاخر است، حکایت از درخشش و اوج ترقی این شهر در دوران صفویه و شاه‌عباس دارد که به دلیل همین جاذبه‌ها توجه بسیاری از گردشگران و مردم مازندران را به خود جلب کرده است.

این شهر توریستی به دلیل جاذبه‌های فراوان گردشگری و چشم‌اندازهای زیبا، ساحل چشم نواز و جنگلی بکر و انبوه در دوران طلایی صفویه به گونه‌ای درخشیده که شاه‌عباس این دیار را به عنوان پایتخت دوم خود انتخاب کرد و به مرور زمان به اشرف‌البلاد شهرت یافت.

  از چشم‌انداز‌های زیبا و فرصت‌های گردشگری که بدون استفاده و مغفول مانده و می‌شد با استفاده از این ظرفیت‌های بالقوه برای رشد و توسعه اقتصاد شهر و رونق اشتغال و صنعت توریسم بهره گرفت که بگذریم؛ فرصت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی و سرمایه‌ای بسیار عظیمی در این منطقه وجود داشت که در گذشته نه چندان دور از آنها استفاده می‌شد.

یکی از مقولات که در رشد و توسعه صنعتی، کشاورزی و اشتغال‌زایی منطقه فوق‌العاده مؤثر و کارساز بود، ساخت کارخانه چیت‌سازی بهشهر در سال ۱۳۲۰ است. 
ساخت این کارخانه صنعتی با مهندسی جامع، دقیق، اصولی و در راستای حمایت و توسعه دو بخش صنعت و کشاورزی به صورت مکمل و همزمان با آغاز توسعه کشت پنبه در مزارع انجام شد. بهره‌گیری مؤثر از وش‌های پنبه در کارخانه چیت‌سازی و نیز استفاده از تخم پنبه در کارخانه تاسیس شده بهپاک برای روغن‌کشی و تولید روغن نباتی به اشتغال‌زایی و توانمندی این منطقه کمک زیادی کرد؛ به گونه‌ای که ۸۰ سال قبل نزدیک به 3 هزار نیروی فعال آماده کار را جذب کرد تا از این طریق امرار معاش کنند. 

محصولات چیت این کارخانه فرصت و قدرت رقابت یافت و به بسیاری از کشورهای خارجی نیز صادر ‌شد. اما امروز این مرکز مهم اقتصادی به دلیل ندانم‌کاری‌ها و برخی سوءتدبیرها تعطیل و فضای محل کارخانه به زمینی بدون استفاده و بایر تبدیل شده است. کارگران زیادی هم بیکار یا بازنشسته و روانه منزل شدند و فرصت عظیم توسعه‌ای منطقه بدون اثر شد. به دنبال آن و بیکاری فراوان، منطقه دچار معضلات و رکود بالایی شد. تا جایی که مسئولان مربوطه رقم بیکاری بهشهر را تا سال90 حدود 20درصد اعلام کردند. 

پرسش اساسی و اصلی مردم و شهروندان بهشهری از مسئولان ارشد شهرستان این است که با توجه به آمار بالای بیکاری جوانان و تحصیلکرده‌ها و مهاجرت افراد از روستاها و مناطق کوهپایه‌ای، برای رفع این معضل اساسی چه فکری کرده‌اند؟


پاسخ‌های فرماندار

 فرماندار بهشهر در آخرین نشست خبری خود در خصوص پرسش‌های مکرر در این زمینه، 2بخش کشاورزی و گردشگری را محور توسعه و موتور محرکه اقتصادی منطقه معرفی کرد. گرچه این دو مقوله و موضوع به عنوان طرح قابل پیگیری و توسعه‌ای بیان شده، اما به دلیل پرداخت نشدن به زوایای این دو محور و نبود نقشه راه درست و مهندسی موضوع در هر دو بخش معلوم نیست که چه طرحی با چه ظرفیت و الگویی در دوره‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و درازمدت این دو محور در منطقه قابل پیگیری است.

برای نمونه در بخش کشاورزی که یکی از محورهای مهم اقتصادی منطقه می‌تواند باشد، آیا چارچوب اصولی و درست در خصوص مراحل داشت، کاشت و برداشت یا مدیریت آب برنامه‌ریزی شده است یا خیر؟ همچنین در بخش گردشگری، محورهای توسعه‌ای این بخش مشخص شده و آیا مهندسی صحیحی برای اجرای آن در نظر گرفته شده است؟ 

با توجه به سابقه و ذهنیت شهروندان که تاکنون ده‌ها طرح و پیشنهاد عرضه و پیگیری شده، اما نتوانسته به بهره‌برداری اصولی برسد، به همین دلیل در جمع اصحاب رسانه زمانی که فرماندار اعلام کرد به زودی یک بخش از صفی‌آباد بهشهر برای پذیرایی گردشگران آماده می‌شود، اکثر افراد برخورد مثبتی نداشته و اظهار می‌کردند که زمانی این فضاها فرصت هستند که بتوانیم از مناطق فراوان موجود نظیر میانکاله، عباس‌آباد، پارک ملت و سالارتپه بهره لازم را برد.

 اما چون مهندسی و نقشه راه درستی وجود ندارد، بیم آن می‌رود که این فضاهای بکر و زیبا به دلیل بدسلیقگی و دخالت‌های متعدد آسیب جدی ببینند.
 به عنوان نمونه و شاهد عینی به سرمایه‌گذاری پس از چندین سال و طی مراحل متعدد قانونی، استعلام‌ها و کسب موافقت‌ها مجوز سرمایه‌گذاری در دل جنگل‌های بکر و زیبا تحت عنوان گردشگری داده شد، اما در زمان بهره‌برداری از سوی مراجع قضایی و نظارتی طرح غیرقانونی اعلام و واگذاری ملغی شد.

انتظار می‌رود مسئولان ارشد شهرستان و استان پیش از این‌که به دنبال ایجاد فضاهای اشتغال‌زایی و گردشگری یا هر پروژه دیگری بروند، ابتدا نقشه راه و مهندسی ورود به این مسائل را روشن شفاف و قانونمند کنند و از آن مهم‌تر در اتاق‌های فکری که اصحاب نظر، مطلع و دلسوز بومی حضور دارند، جوانب موضوع را برای طرح‌های جامع و کامل با در نظر گرفتن همه مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در نظر گرفته و مشخص کنند تا اینگونه نباشد که با تغییر یک مسئول تمام طرح‌های در دست مطالعه یکباره تعطیل شوند و به خانه اول برگردیم.