مسیر کاهش دعاوی حقوقی

مینا جعفری | حقوقدان
 
قوانین و مقررات در هر جامعه ای نقش بنیادین در ایجاد امنیت و آرامش روانی شهروندان دارد. چه دستگاه قضایی که وظیفه ذاتی‌اش ایجاد عدالت است و چه وکلا که در سوگندنامه خود متعهد شده‌اند تمام تلاش خود را برای صلح و سازش طرفین دعوا به کار گیرند برای چنین هدفی تلاش می‌کنند. اما برای حداکثر بهره‌برداری از چنین امکانی - تشکیلات قضایی و حقوقی – در هر جامعه ای باید از طریق افزایش آگاهی ها ارتباط افراد جامعه را با حقوق خود و کسانی که می‌توانند در استیفای این حقوق آنها را یاری کنند برقرار ساخت. چنین آگاهی‌هایی در بیشتر جوامع از طریق آموزش‌های عمومی در مدارس آموزانده می‌شوند. به این ترتیب دانش‌آموزان همراه با کسب علم با حقوق شهروندی نیز آشنا می‌شوند. وسیله دیگر برای چنین آموزش‌های رسانه های تصویری هستند.  با این حال متاسفانه باید گفت در مدارس ما چنین آموزش هایی منتقل نمی‌شود. رسانه ملی نیز نه تنها تلاشی در این باره نمی کند بلکه در بعضی برنامه ها و نمایش‌ها به چهره وکالت خدشه وارد می‌کند و وجهه بسیار بدی از وکلا به نمایش می‌گذارد. واقعیت غیرقابل انکار این است که در هر جامعه‌ای وکلای شجاع و شریفی هستند که مدافع حقوق مردمند. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته برخورداری از وکیل مانند برخورداری از پزشک از نیازهای اولیه و حقوق حتمی همه شهروندان به شمار می‌آید. در واقع چنین امکانی موجب پیشگیری از بسیاری دعواها و جرایم و مشکلات حقوقی می‌شود. به این شکل که حضور وکیل در موارد و مواقعی که شخص اطلاع از وضعیت حقوق کاری که انجام می‌دهد مثلا معامله ندارد، از مشکلات بعدی و مراجعه به قوه قضاییه پیشگیری می‌کند. به هر روی با آموزش های حقوقی، گسترده‌شدن دایره دخالت وکلا و الزامی‌شدن حضور وکیل در دعاوی مختلف، قطعا دعواهای حقوقی کاهش و جامعه آرامش بیشتری می‌یابد.