ترسالی بعد از خشکسالی ۳۰ساله مبنای علمی ندارد

«خشکسالی در ایران دوره‌های ۳۰‌یا‌۲۰‌ساله دارد و بعد از گذر از این دوره، کشور به ترسالی می‌رسد.» این ازجمله ادعاهایی است که چند وقت یک‌بار در فضای مجازی و حتی برخی رسانه‌ها مطرح می‌شود اما رئیس سازمان هواشناسی کشور آن را «غیرعلمی» اعلام کرد و گفت: جامعه علمی جهان، «دوره‌ای بودن» خشکسالی را تأیید نمی‌کند اما متأسفانه در کشور ما برخی به جای پذیرش شرایط کم‌آبی کشور و سازگاری با اقلیم خشک و نیمه‌خشک ایران، این نظرات غیرعلمی را مطرح می‌کنند.
داوود پرهیزکار در گفت و گو با ایسنا  در مورد چرایی وقوع پدیده «خشکسالی» در ایران ضمن تأکید بر جغرافیای خشک و نیمه‌خشک کشور تصریح کرد: متأسفانه بارش‌های کشور در ۱۱ سال گذشته زیر حد نرمال یا در حد نرمال بوده است و در این مدت هیچ سالی را نداشتیم که میانگین بارش‌ ایران به بالای نرمال (ترسالی) برسد؛ بنابراین بررسی میانگین بارش‌ها حاکی از آن است که کشور ما حداقل در یک دهه گذشته دچار کم‌بارشی بوده است.
 وی با اشاره به افزایش دمای ایران طی چند سال گذشته در کنار کمبود بارش‌ها گفت: بالا رفتن دمای مناطق مختلف کشور، میزان تبخیر و تعرق را افزایش می‌دهد؛ بنابراین کمترین اثر منفی این شرایط، عمیق‌ترشدن پدیده «خشکسالی» است. بررسی داده‌های خشکسالی در بازه‌های بلندمدت هم موید آن است که بالغ بر ۹۷ درصد مساحت ایران با درجات مختلف خشکسالی اعم از ضعیف، متوسط، شدید و بسیار شدید درگیر است.
رئیس سازمان هواشناسی کشور در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا ادعاهای مربوط به ۲۰ یا ۳۰ ساله بودن دوره خشکسالی در ایران صحت دارد یا خیر؟ تأکید کرد: هیچ‌یک از این اظهارنظرها علمی نیست و مبنا ندارد.  آنچه در دنیای امروز مطرح است و در جوامع علمی جهان مورد توجه قرار می‌گیرد «گرمایش جهانی» و اثرات ناشی از آن است.
پرهیزکار با تأکید بر اینکه به جز موضوع گرمایش جهانی و تأثیر آن بر خشکسالی، بقیه ادعاهای مطرح، مبنای علمی ندارد، گفت: در ایران برای کنترل بیابان‌زایی لازم است ضمن پذیرش اقلیم کشور، امور توسعه‌ای را تنها در حد توان خرد اقلیم هر منطقه ازجمله منابع آب آن پیش بگیریم و از بارگذاری جمعیتی، کشاورزی و صنعتی بیش از حد به‌ویژه در مناطق دچار خشکسالی خودداری کنیم.