به‌دنبال اجناس خودی

علاقه مردم ایران به کالاهای داخلی را با یک حساب سرانگشتی از لباس‌هایی که می‌پوشند و لوازمی که می‌خرند می‌توان فهمید. کم پیش می‌آید که یک ایرانی با افتخار بگوید «من لوازم خانه‌ام ایرانی است» یا «من فقط ایرانی می‌پوشم.» اما در مقابل در کشورهایی مانند ترکیه و کره‌جنوبی تا بخواهید این دیالوگ‌ها میان مردمانشان رد و بدل می‌شود.

شهروند ترکیه: علاقه‌ای به برندهای خارجی ندارم

مردم ایران سال‌هاست که محصولات ترکیه در حوزه پوشاک را مصرف می‌کنند اما مردم ترکیه چنین نگاهی نسبت به کالاهای خارجی ندارند. برای دانستن میزان علاقه مردم ترکیه به کالاهای خارجی، با اوعور جریت که اهل استانبول ترکیه است، ‌گفت‌وگو کردیم.

خانم جریت که خودش جزو علاقه‌مندان به اجناس تولید شده از سوی تولیدکنندگان کشورش است، در مورد انتخاب برندهای داخلی، می‌گوید: «اگرجنس داخلی و خارجی دارای کیفیت مشابه باشند یا حتی اگر جنس داخلی تا حدی کم‌کیفیت‌تر باشد برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی قطعا اجناس داخلی را ترجیح می‌دهم».

از آنجا که پوشاک ترکیه باکیفیت خوبی عرضه می‌شوند، جریت در این حوزه هم گزینه اصلی‌اش پوشاک تولید شده در کشور ترکیه است؛«به شرط داشتن کیفیت مناسب، معمولا برندهای داخلی را انتخاب می‌کنم و علاقه‌ای به برندهای خارجی ندارم».

او همچنین در پاسخ به این سؤال که مردم ترکیه از میان جنس مشابه تولید داخل وخارج کدام گزینه را انتخاب می‌کنند؟، گفت: «اگربه لحاظ قیمت مشابه باشند، حدود 80 تا 90درصد مردم، جنس داخلی را ترجیح می‌دهند چون برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی و کمک به اقتصاد کشور اهمیت ویژه‌ای قائل هستیم».

این شهروند ترکیه، معتقد است که مردم ترکیه در حوزه پوشاک، لوازم بهداشتی و لوازم خانگی از برند داخلی استفاده می‌کنند و برای خرید لوازم الکترونیکی بیشتر به برندهای خارجی علاقه‌مند هستند.

کره‌ای ها فقط تولید داخل را می‌خرند

علیرضا تهرانی که سال‌هاست به‌عنوان تاجر با کره‌جنوبی مراوده داشته و با فرهنگ آنها آشناست، در مورد علاقه کره‌ای‌ها به برندهای داخلی‌شان می‌گوید: «در کشور کره‌جنوبی شما هیچ شهروندی را نمی‌بینید که محصولی جز تولید کره‌جنوبی بخرد؛ از مواد خوراکی گرفته تا پوشاک، همه درصورتی که تولید داخل باشند، از سوی مردم کره خریداری می‌شوند. تنها یک قشر خاصی که شاید 5درصد مردم کره را تشکیل بدهند، به‌دلیل زندگی‌های لوکسی که دارند، دنبال برندهای خاصی هستند، اما 95درصد مردم فقط به کالاهای کره‌ای گرایش دارند. اگر به فروشگاه‌های بزرگ کره‌جنوبی بروید تمام کالاها کره‌ای هستند و حتی یک کلمه انگلیسی هم روی آنها چاپ نشده است».

او در رابطه با حضور برندهای خارجی در کره هم نکاتی جالبی را گفت:«در کره برندهای آمریکایی مانند کلمبیا وجود دارد اما مردم کره از میان برندهای خارجی تنها آن برندهایی را انتخاب می‌کنند که در کشور کره‌جنوبی کارخانه دارند و با حضور نیروهای کره‌ای کالاهایشان تولید می‌شود.اگر در شهرهای کره قدم بزنید، در میان تبلیغات کالاهای مختلف، محال است که تبلیغ یک برند خارجی را ببینید».

تهرانی در پاسخ به این سؤال که در زمان تولید کالاهای کم کیفیت، مردم کره‌جنوبی نگاهشان به تولید داخلی‌شان چگونه بود؟، توضیح داد: «کیفیت محصولات کره‌جنوبی از ابتدا اینگونه نبوده اما مردمشان از ابتدا تولید داخلی را انتخاب می‌کردند، چون به برنامه‌‌ریزی‌های اقتصادی دولتشان خیلی اعتماد داشتند و دارند، به همین دلیل است که با قاطعیت می‌گویم مردم کره‌جنوبی در شرایط پیش‌شکوفایی اقتصادیشان هم کالای کره‌ای مصرف می‌کردند. از نظر من بسته بودن کشور کره در گذشته باعث شده است که مردم به آنچه در کشور بود، قانع باشند، این فرهنگ در آنها درونی شد و وقتی محصولاتشان باکیفیت شدند، مردم کره با علاقه بیشتری در مسیر استفاده از محصولات داخلی قدم برداشتند». او همچنین ادامه می‌دهد:«چینی‌ها بر کمیت و ارزانی قیمت تأکید داشتند اما تولیدکنندگان کره‌جنوبی کیفیت را فدای قیمت نکردند. کره یکی از گران‌ترین کشورهای دنیاست. برندهای کره‌ای در هر زمینه‌ای بسیار گران هستند. در این کشورکالاهای تولید چین و تایوان هم با قیمت ارزان‌تر از محصولات داخلی وجود دارند اما تولیدکنندگان اصلا نمی‌ترسند که مبادا خریدارها به سمت کالای ارزان‌تر خارجی بروند، چون به تولید خودشان اعتماد دارند».