بازی با پا بود که توپ هم وجود داشت!

جلال چراغپور کارشناس فوتبال

این داربی همه‌‌چیز داشت. استقبال خوبی از بازی شد و از لحاظ حضور تماشاگر در بهترین وضعیت بود. دو مربی تراز اول در سطح خودشان هم روی نیمکت دو تیم بودند. شفر که رزومه‌اش مشخص است و در این مدتی هم که در استقلال بوده نمره قبولی گرفته است. در آن سو هم برانکو سال‌هاست که مورد قبول اهالی فوتبال در کشورمان قرار دارد.
از لحاظ بازیکن هم در ترکیب دو تیم ملی‌پوشان زیادی حضور داشتند. بازیکنانی هم که ملی‌پوش نبودند مانند کامیابی‌نیا چیزی کمتر از ملی‌پوش‌ها نداشتند. پس می‌شد انتظار بازی باکیفیتی را داشت.

 اما چیزی که باعث شد داربی آن کیفیت مورد انتظار را نداشته باشد و انتظارات فنی را برآورده نکند دو عامل بود. عامل اول اینکه داربی‌ها هیچ وقت براساس استانداردهای روز ما بازی نشده‌اند و نمی‌شوند. اما چرا این اتفاق در سال‌های اخیر در فوتبال ما می‌افتد؟ برای اینکه داربی از هویت فوتبالی خارج شده است. حساسیت جامعه هواداران و مدیریت دو باشگاه برای برد و باخت این بازی آنقدر بالا و ویران‌کننده است که هر دو گروه به تساوی رضایت دارند.

هر تیمی که در داربی می‌بازد تا مدت‌ها اسیر حواشی این باخت است. نکته مهم‌تر اینکه برای بازی داربی جایگاه تیم‌ها در جدول یا اینکه یکی از این تیم‌ها از لیگ قهرمانان آسیا حذف شده یا تیمی دچار افت شده ملاک نیست بلکه شعار بزرگ برای داربی این است که حریف بازی نکند. حالا به هر قیمتی که می‌شود. به همین دلیل هم در بازی داربی خطاهایی را می‌بینیم که مدت‌ها در هیچ بازی‌ای در سطح جهان مشابه آنها را نمی‌بینیم. با آرنج ضربه زدن، ضربه‌های به سر و صورت، خطاهای خشن و خالی کردن زیر حریف و برخوردهایی که حتی در فوتبال آمریکای جنوبی، اروگوئه و بولیوی هم نمی‌بینید. این بازی از لحاظ فنی چیزی نداشت. در طول 90دقیقه بازی هم اگر موقعیتی به‌وجود می‌آمد به‌خاطر این بود که یکی از تیم‌ها برای چند لحظه توان بدنی‌اش کم می‌شد و به تیم حریف اجازه می‌داد فوتبال بازی کند.اما بعد از لحظاتی ترمیم می‌شدند و دوباره کیفیت بازی افت می‌کرد. در واقع مسابقه از دست هر دو تیم  خارج شده بود و بازیکنان کارهایی مانند آرنج زدن به حریف انجام می‌دادند. به همین دلیل روی داربی‌ای که دیدیم نمی‌توان نام فوتبال گذاشت بلکه بازی با پا بود که توپ هم در آن وجود داشت!

کیفیت قضاوت این بازی هم نکته حائز اهمیتی بود. اگر این بازی در جام جهانی برگزار می‌شد و پشتوانه فیفا پشت قضاوت آن بود داور می‌توانست از هر تیم 2نفر را اخراج کند. اما در داربی 88قرار نبود کسی اخراج شود.