عشق در نمای خیلی دور

سعید مروتی| روزنامه‌نگار:

میان فیلم‌هایی که کیارستمی در شمال کشور کارگردانی کرد و به سه‌گانه کوکر شهرت دارند، «زیر درختان زیتون» فیلم محبوب‌تری است، بی‌آنکه زبان سینمایی‌اش کلاسیک‌تر و ساده‌‌تر از 2 فیلم دیگر این تریلوژی (خانه دوست کجاست و زندگی و دیگر هیچ) باشد. دلیل محبوبیت بیشتر «زیر درختان زیتون» را باید در حضور مضمون عشق در این فیلم جست‌وجو کرد. زیر درختان زیتون بیش از آنکه یک «فیلم در فیلم»  جشنواره‌پسند باشد، اثری عاشقانه است. این اولین فیلم پس از انقلاب کیارستمی است که در آن عشق مجالی برای طرح یافته است؛ ضمن اینکه زبان سینمایی شهودی کیارستمی نیز در زیر درختان زیتون پختگی و قوام‌یافتگی بیشتری نسبت به فیلم‌های قبلی‌اش دارد.

سکانس برگزیده: در مشهورترین اکستریم لانگ شات (نمای خیلی دور) تاریخ سینمای ایران (حسین رضایی) به دنبال طاهره (طاهره رادنیان) می‌رود. چشم‌انداز طبیعت سرسبز شمال با انتخاب لوکیشن و قاب بنای استادانه کیارستمی، زیربندی بصری خیره‌کننده‌ای به این نمای طولانی داده و موسیقی ریووالدی حاشیه صوتی پلان را غنی کرده است. در یک نمای خیلی دور، حسین و طاهره مثل 2 نقطه سپید در زمینه‌ای سبز به نظر می‌رسند؛ 2 نقطه‌ای که در لحظاتی به هم می‌رسند و بعد حسین که گویی پاسخ مثبت از طاهره گرفته با سرعت مسیری که آمده را بازمی‌گردد. در حالی که معمولا برای نمایش عشق نمای درشت به کار می‌آید، کیارستمی همه چیز را در یک نمای خیلی دور برگزار کرده است.