مک لوهان و روزهای آخر فصل

امیر حمیدی نوید/روزنامه‌نگار



کشیدن قلیان، آپشن جدید روزهای آخر تابستان است که به دراز کشیدن روی چمن دلچسب این روزهایم اضافه کرده‌ام.
طاق باز دراز می‌کشم و با دود برای آسمان چشم‌اندازم ابر می‌سازم.
«براساس تحقیق‌های میدانی روزانه ۳هزارتن زغال برای قلیان در ایران و ۲۰۰ تن در تهران مصرف می‌شود.»
صدا از رادیو یا از کس دیگری بود؛ باید می‌چرخیدم تا می‌فهمیدم، کاری که حس انجام آن را نداشتم.
صدا ادامه داد: براساس آمار رسمی، گردش مالی قلیان فقط در تهران ۲میلیارد تومان است.
داشتم با حفظ موقعیت به عدد ۲میلیارد فکر می‌کردم که پرواز کلاغ آسمان چشم‌اندازم را مغشوش کرد.
کلاغ گفت: اینا رو برای تو گفتن قلیونی.
گفتم: مگه بَده گردش این همه پول. منم دارم به این موضوع کمک می‌کنم.
گفت: اشتباه تو اینه که به پول فکر می‌کنی و من به ۳ هزار تن زغال.
گفتم: اینا رو از کجا می‌دونی؟
گفت: اینا رو روزنامه‌ای که زیرت پهن کردی نوشته. داشتم از روی اون می‌خوندم.
گفتم: تو روزنامه ننوشته درختا رو قطع می‌کنن باهاشون کاغذ درست می‌کنن یا تو نخوندی برام؟
گفت: خودت بخون تا هم بیشتر بدونی و هم گرمت بشه.
گفتم: چه ربطی داره اینا بهم؟
گفت: مطبوعات از نظر مک لوهان جزو رسانه‌های گرمه. بخون تا گرم بشی. درختا رو قطع نمی‌کنن که کاغذ درست کنن. درختا زغال قلیون جنابعالی شده.
دیگر حرفی نداشتم و برای پیدا کردن جوابی تازه مکث کردم که کلاغ پرید و رفت و من با ساندویچ گاز زده، روزنامه، نظریه مک لوهان، رسانه گرم و روسیاهی زغال تنها ماندم.