نویسندگان جوان و نقد و نظر دیگران

محمد اکبرآبادی/نویسنده کودک و نوجوان


کسانی که علاقه‌مند به نوشتن‌اند معمولا ابتدا مطالبی را برای خودشان می‌نویسند و همین نوشته‌ها و یادداشت‌ها کم‌کم قالب داستان به‌خود می‌گیرند. در این مرحله نویسنده تازه‌کار ناگزیر است کار خود را در معرض نقد و نظر دیگران بگذارد. طبیعی است که این «دیگران» زمانی می‌توانند به او در این زمینه کمک کنند که خود نویسنده باشند یا دست‌‌کم علاقه‌مند به قصه و داستان. بنابر این نویسنده جوان ما راهی انجمن ادبی یا انجمن داستان می‌شود. این محفل‌ها و انجمن‌ها سطوح مختلفی دارند. ممکن است چند علاقه‌مند یا منتقد داستان به‌طور دوره‌ای در منازل هم گرد هم بیایند و ساعتی را به کار مورد نظر خود یعنی نقد و خواندن داستان بپردازند. 
 گاه انجمن‌ها در یک مکان فرهنگی و به‌طور منظم چندساعت در هفته پذیرای علاقه‌مندان هستند. معمولا شیوه کار هم این است که یک جلسه زودتر نام نویسنده و عنوان داستانش را در فهرست کارهای هفته بعد می‌گذارند و در جلسه آینده، او قصه‌اش را می‌خواند و دیگران هم بد و خوب، کم و کاست و در مجموع نقاط ضعف و قوت کار را به او می‌گویند. کسی که یک یا چنداثر از او چاپ شده بازخورد کارش را یا در ارتباط با خوانندگان اثر یا مطالعه نقدهایی که درباره کارش نوشته‌اند، می‌گیرد. نویسنده تازه‌کار تنها در این محافل است که محک می‌خورد و انعکاس اثرش را ارزیابی می‌کند. اما نکته‌ای که به این دوستان باید تذکر داد این است که جمع‌بندی و مجموع نظرات  را مورد توجه قرار دهند. نه از خرده‌گیری کسی برنجند و نه از تعریف کسی رنجیده شوند. بزرگ‌ترین خدمت را به هر نویسنده‌ای نقادان اثرش می‌کنند. بزرگ‌ترین خیانت را هم به هر نویسنده، همان نقادان اثرش می‌کنند. ای‌بسا نویسندگان نواندیشی که از خرده‌گیری نقادان واپسگرا رنجیدند و در نیمه راه ماندند و ای‌بسا نویسندگانی که با استفاده از تجربه نقادان از ادامه راه بازنماندند.