خودکفایی خلاقانه با حداقل امکانات
فرزام شیرزادی نویسنده و روزنامه‌نگار
خوب آن بود که اوضاع و زندگی طوری عوض می‌شد که فقط آنهایی که کار می‌کنند، می‌توانستند لقمه بزنند و راحت نفس بکشند. حالا که چنین نیست، می‌شود در برقِ گرمِ اخگری که ذهنمان را شاید روشن کند، برویم در خلوتی، فضایی، جایی و در نیمچه خلسه‌ای کرک انداخته یا نینداخته فکر کنیم که چطور می‌شود خودکفا شد.
حالا که پول مثل چرک کف دست است و باید کلی جان کند تا چرک در بیاید و سرآخر هم همین چرک کاری می‌کند که هشت‌‌ات گرو نه‌ات باشد، باید فکر چاره بود.
باید خودمان به فکر گریز از اوضاعی باشیم که گِردمان چنبره زده است. باید برای دورزدن وضع موجود و دست‌کم رها شدن موقت از گرانی‌هایی که به جانمان بی‌هوا و باهوا نیش می‌زنند، خودکفا شویم. ما باید خودکفایی را از خودمان شروع کنیم. همیشه از خود شروع کردن جواب می‌دهد؛ از جزء به‌کل. جلو در خانه‌های همه‌مان اگر حیاط دنگال و زمین درندشتی نیست، باغچه‌ای کوچک پیدا می‌شود که بشود در آن کلم و ترب و سبزی کاشت و حتی گوجه‌فرنگی و بادمجان و کدو و فلفل دلمه‌ای و غیردلمه‌ای. این‌طوری هیچی که نباشد، بخشی از مایحتاج سبزینه‌ای خودمان را تامین و حاصل دسترنج خودمان را تناول می‌کنیم.
می‌شود در دوره‌ای کوتاه‌مدت تیر پراندن با تیروکمان سنگی را آموزش دید. چندان دشوار نیست. اهمیت این آموزش که باید از این پس به عنوان یکی از مهارت‌های قدر اول زندگی‌مان برایش زمان صرف کنیم، آنقدرها هست که به زحمت یادگیری و ممارست چندروزه‌اش بیارزد.
با تأنی و آرامش، 2 تکه چوب تقریبا یک شکل را از پایه با کش به هم ببندید. بین 2 کش تکه سنگی گرد بچپانید. چند کش موازی و یک‌اندازه روی تیرک‌ها و چسباندنشان به زبانه تیروکمان و گره زدن 2 طرف؛ سلاح آماده است.
بعد از ساخت تیروکمان و تمرین و هدفگیری، وقتی برایتان محرز شد که از هر سه نشانه‌گیری یکی به‌هدف می‌خورد، بروید سروقت گنجشک و کفترهای چاهی و قمری‌ها. دمار از روزگارشان در آورید. گوشت شکار میل کنید. بهره‌برداری از حداقل امکانات. تبدیل تهدیدها به فرصت. گوشت قمری صدمرتبه با خاصیت‌تر از گوشت سفت گاو زباله‌خور و گوسفند وارفته کیلویی 80 هزار تومان است.
چشمانتان را باز کنید و همیشه سربلند باشید و دنبال باغچه و تکه‌زمین. هرجا باغچه‌ای بی‌صاحب و رها شده پیدا کردید، سیب‌زمینی، پیاز و کاهو در آن بکارید. می‌شود برای زمین‌ها و باغچه‌های بزرگ نگهبان گمارد و جای دستمزد بخشی از محصول را به او داد. این یعنی علاوه بر خودکفایی به‌سمت اتحاد و همدلی و همبستگی هم رهسپار شده‌ایم.
نان را هم خودمان می‌پزیم. یک تنور کوچک و نقلی می‌خواهد که می‌شود کنج تراس یا پشت‌بام با کاهگل سرپایش کرد. خمیر درست کردن هم که توضیح نمی‌خواهد. این یعنی خودکفایی خلاقانه با حداقل امکانات. دیدید چقدر راحت است؟ لطفا لبخند بزنید و امید داشته باشید. شما خودکفا شده‌اید.
