مدادهایمان را قسمت کنیم

حمیدرضا زاهدی |مترجم و روزنامه‌نگار

 سارا انار دارد. دارا مداد دارد. ما هیچ‌چیز نداریم.

اگر برای هر کاری به یک کتابفروشی مراجعه کنی از یک بازار ملتهب خبر می‌گیری که کسی ظاهرا نظری به آن ندارد. دفترچه 200برگی 65هزارریال. مداد هر عدد 10هزارریال. خودکار هر عدد 30 هزارریال و...
هنوز تحریم‌ها شروع نشده، بازار لوازم‌التحریر چنین ملتهب است. یادم می‌آید وقتی مدارس شروع می‌شد، هریک از ما به عشق بوی تازگی که از لباس‌ها و لوازم‌التحریرمان برمی‌خاست، روزها کیف مدرسه و مداد و دفترهایمان را بغل می‌کردیم. جلدکردن کتاب‌های نو ازجمله بهترین لحظاتمان را رقم می‌زد. حالا اما به‌دلیل گرانی دفتر و کیف و کتاب و لباس روز اول مدرسه خیلی پدرها و مادرها شاید از خریدهای مرسوم و مألوف منصرف شوند. با حقوق‌های یک‌میلیون و اندی که نمی‌توان هم اجاره‌خانه داد، هم خریدهای ضروری را انجام داد و هم برای بچه لوازم‌التحریر و کیف و کتاب خرید.در این بین پیشنهاد می‌کنم  بی آنکه بخواهم بگویم چیزی از نذر و نیاز‌ ماه محرم کم کنیم، تأکید می‌کنم می‌توان بخشی از این نذرها و... را صرف امور فرهنگی دیگر هم کرد. هیئت‌ها در خیابان‌ها نام امام حسین(ع) را زنده می‌کنند و با این نوع نذرها نام امام مظلوم را دست کودکی زنده می‌کند که با مداد سیاه و دست لرزان خود روی کاغذ می‌نویسد: یا امام حسین...