کات

مسعود میر/روزنامه‌نگار



می‌گویند میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی «جشن عید گل» را در مرداد1279 هجری‌شمسی فیلمبرداری کرد اما بعد از 100سال بالاخره نام روز سینما در تقویم به 21شهریور ضمیمه شد و بعد از چند سالی حذف. حالا دوباره همه این روز تابستانی را به نام روز ملی سینما می‌شناسند و شما هم بگویید می‌شناسید. حکایت ساختن «آبی و رابی»، نخستین فیلم سینمای ایران هم بماند برای مورخان سینما که خدایی ناکرده عمر سینمای وطنی کم نشود. خلاصه اینکه امروز روز سینماست و تقویم این مهم را شهادت می‌دهد. پس به اعتبار همین شهادت، احوالات سینما که نه، بلکه احوالات بعضی مدیران سینمایی را مکتوب می‌کنیم تا آگراندیسور ذهن آنهایی که دستی بر آتش دارند بتواند با دقت بیشتری وضعیت کلان سینمای کشور را مورد مداقه قرار دهد.
  
سال96 است و روز سینما از راه رسیده ‌است. رئیس سازمان سینمایی در یادداشتی اختصاصی که در اختیار همشهری قرار گرفت از تلاش مجموعه تحت مدیریتش برای افزایش سهم سینمای ایران در بازار تصویری دنیا خبر داد و گام‌های بلندی که در جهت گسترش زیرساخت‌های عرضه VOD  با دیگر سازمان‌های مرتبط برداشته شده ‌است. سال که رو به پایان بود محمدمهدی ‌حیدریان در نشستی با اهالی رسانه به تیم روابط عمومی خود دستور داد تا از ابتدای سال97 نشست‌های نمایش فیلم‌های خاص و هم‌اندیشی با اهالی رسانه برای رفع مشکلات پیش ‌رو را تدارک ببینند. روز سینماست و از وعده‌های بیان‌شده در سطرهای پیشین، هیچ‌یک عملی نشده‌ است.
  
قصه فیلم‌های توقیفی مثنوی هفتاد من کاغذ است. سال گذشته وزیر ارشاد دولت یازدهم، سرپرست وزارت ارشاد در دولت یازدهم و خلاصه وزیر ارشاد دولت دوازدهم به جد پیگیر حل و فصل مشکل فیلم‌های توقیفی شدند. چندتایی از این فیلم‌ها به هر طریق ممکن بالاخره اکران شدند و البته هنوز چندتایی‌شان بلاتکلیفند. رئیس سازمان سینمایی و البته معاون نظارت و ارزشیابی سازمان هم بارها تأکید کردند که یکی از اولویت‌های اصلی سازمان سینمایی کشور رفع مشکلات این فیلم‌هاست اما فقط برای یادآوری می‌نویسیم که هنوز «خانه پدری» و «رستاخیز» در انبار خاک می‌خورند و سردر سینماها پر است از خالتورها و پیتزامخلوط‌ها و دم‌سرخ‌هایی که به راحتی مجوز ساخت و نمایش می‌گیرند.
  
زلزله تغییر مدیران در یک قدمی ساختمان خیابان کمال‌الملک است. چند وقتی هست که با مطرح شدن موضوع برکناری مدیران بازنشسته حرف و حدیث‌ها درباره رفتن محمدمهدی ‌حیدریان از این سازمان بالا گرفته ‌است. جالب‌تر اینکه مشاور و دوست او که پیش‌تر هم زمزمه‌هایی مبنی بر به‌عهده گرفتن پست ریاست سازمان توسط او شنیده می‌شد مشمول همین طرح خواهد شد. خبرها از تلاش حیدریان برای ماندن حکایت دارند و البته علیرضا رضا‌داد هم در تکاپویی مشابه قرار دارد.
نشانه‌های این سایه سنگین تغییرات را می‌شود به وضوح در عملکرد به‌اصطلاح چراغ خاموش سازمان سینمایی از مدیریت تا روابط عمومی رصد کرد. به اینها اضافه کنید این نکته را هم که ظاهرا به‌رغم خواسته محمدمهدی حیدریان برای تمدید حکم دبیری ابراهیم داروغه‌زاده برای جشنواره فجر پیش‌رو، این تصمیم بنا به مصلحت‌هایی از سوی مراجع دیگر تأیید نشده و به ‌احتمال زیاد جشنواره سی‌و‌ششم به‌عنوان تنها دوره دبیری ابراهیم داروغه‌زاده در جشنواره ثبت خواهد شد.
  
هنوز سین سینما با رنگ سیاست نوشته می‌شود. مدیرانی که به دلایل مختلف شغل‌های بسیار مهمی در مجموعه سازمان سینمایی دارند هم گویی تابع همین دستورالعمل نانوشته بوده و هستند. نمونه‌اش را اگر بخواهیم مکتوب کنیم بی‌تردید با 2 مدیری مواجه خواهیم بود که در ماه‌های گذشته آنقدر درگیر امور خویش بوده‌اند که لااقل ما از پاسخگو نبودنشان در حیرتیم.
مدیرعامل مؤسسه رسانه‌های تصویری به گواه دفتر روابط عمومی و مسئول دفتر خودشان بنا به ملاحظات جسمانی نه‌تنها هر روز که گاهی هفته‌ای یک‌بار هم در دفترشان حاضر نمی‌شوند تا بتوانند پاسخگوی سؤالات اهالی رسانه باشند. حالا بماند که در مناسبت‌های خاص ایشان گاهی خبری منتشر می‌کنند و تلاش دارند از تب و تاب خبرهای حوزه مدیریت‌شان دور نیفتند. جالب‌تر اینکه آقای مهدی ‌یزدانی درحالی وقتی برای حضور در محل کار و البته پاسخگویی به رسانه‌ها ندارند که وقایع حوزه کاری ایشان چه در موضوع توسعه VOD‌ها و چه در نظام‌دهی به سیستم شبکه نمایش خانگی، جزو مواردی است که ریاست سازمان سینمایی به انجام‌شان تأکید موکد داشته و دارد.
سمت دیگر نگاه به این مدیران گریزپا ختم می‌شود به بنیاد عریض و طویل فارابی که مدیر محترمش آنقدر درگیر حاشیه‌نویسی بر امور سیاسی در روزنامه‌های سیاسی با تیراژهای 2 و 3 هزار نسخه‌ای است که وقتی برای پاسخگویی در حوزه مدیریت خویش لااقل برای رسانه‌های پرسشگر ندارد؛ البته ظاهرا رسمی قدیمی در فارابی وجود دارد که براساس آن دلیلی بر پاسخگو بودن مدیران به دیگران حتی در رده معاونان هم وجود ندارد، چه رسد به ریاست آن و جناب آقای علیرضا تابش.
  
روز سینما مبارک...