دایی در استقلال، قلعه‌نویی در پرسپولیس!

امیر قلعه‌نویی به‌تازگی در مصاحبه‌ای مدعی شده سال92 یک پیشنهاد 2میلیون دلاری از محمد رویانیان دریافت کرده تا در پرسپولیس مربیگری کند! اگر جزئیات مطرح شده از سوی قلعه‌نویی درست باشد، رویانیان قصد داشته بعد از یحیی گل‌محمدی او را سرمربی پرسپولیس کند اما چون امیر پاسخ منفی داده نهایتا سراغ علی دایی رفته‌اند و آن قرارداد 3ساله معروف را با او بسته‌اند؛ قراردادی که عقد و فسخ ناقصش همچنان بلای جان پرسپولیس است. به این ترتیب امروز ممکن بود به جای دایی، امیر قلعه‌نویی طلبکار پرسپولیس باشد اما او پیشنهاد رویانیان را رد کرد و نپذیرفت که بلافاصله بعد از قهرمان کردن استقلال در لیگ دوازدهم، به اردوگاه رقیب سنتی کوچ کند. وای که تجربه انتقال قلعه‌نویی به پرسپولیس چقدر می‌توانست جنجالی باشد و فقط خدا می‌داند هواداران این تیم چه واکنشی ممکن بود به حضور امیر نشان بدهند.
البته این ماجرا یک معادل هم در آن سو دارد. علی فتح‌الله‌زاده چندی پیش در یک مصاحبه ویدئویی مدعی شده در یک مقطع قصد داشته علی دایی را به‌عنوان سرمربی استقلال انتخاب کند. او گفته: «موضوع مربوط به زمانی است که در پرسپولیس با دایی رفتار بدی می‌کردند. ما مذاکراتی هم با او کردیم و با اطمینان می‌گویم اگر من می‌خواستم این اتفاق بیفتد، حتما دایی به استقلال می‌آمد، اما خودم نخواستم و موضوع را رها کردم». با کدهایی که حاجی استقلالی‌ها داده، معلوم می‌شود موضوع مربوط به اواسط و اواخر لیگ دهم بوده؛ یعنی زمانی که دایی به‌شدت با حبیب کاشانی در پرسپولیس اختلاف داشت. دایی در آن فصل در یک مقطع 5‌باخت متوالی در لیگ را تجربه کرد و از سمتش استعفا داد، اما کاشانی به دلایل استراتژیک این استعفا را نپذیرفت. به این ترتیب دایی در پرسپولیس ماند و آخر فصل این تیم را قهرمان جام حذفی کرد اما حواشی رخ داده برای او که حتی به کتک‌کاری هم کشیده شد، باعث شد او قهر کند و حاضر به دریافت مدال نشود. بعدش هم که آن مناظره تاریخی بین دایی و کاشانی در نود پیش آمد و استیلی، سرمربی پرسپولیس شد. جالب است که در آن زمان پرویز مظلومی هدایت استقلال را برعهده داشت و فتح‌الله‌زاده بنا به اذعان خودش می‌خواست خیلی شیک و بی‌سر و صدا علی دایی را جایگزین او کند؛ چرا؟ چون پرسپولیسی‌ها قلب دایی را شکسته بودند!
خدا می‌داند اگر دایی به استقلال می‌رفت یا قلعه‌نویی به پرسپولیس می‌آمد،هواداران دو تیم چطور از چنین انتقال‌های نامتعارفی استقبال می‌کردنداما دشوار است که بشود برای این پیوندها عاقبت خوبی تصور کرد. همین الان 90درصد بازیکنانی که به‌طور مستقیم بین سرخابی‌ها جابه‌جا شده‌اند از نظر هویتی بلاتکلیف و پا در هوا هستند، چه برسد به اینکه یک مربی، آن هم از جنس مردان معتبر 2 باشگاه بخواهد تن به چنین انتقالی بدهد. شما ببینید در ذهن مدیران ایرانی چه می‌گذرد و این قبیل ماجراجویی‌ها غیراز تاراج پول و اعتبار حرفه‌ای 2 کاراکتر معتبر، چه نتیجه دیگری می‌توانست داشته باشد. خدایا تا ابد سرخابی‌ها را از نعمت خدمات این قبیل مدیران در امان بدار!