راه هموار برای تئاتر سخیف

صفا آقاجانی | بازیگر تئاتر و تلویزیون:

تئاتر هم مانند هر هنر دیگری ملزوماتی دارد. نیازهایی که در صورت تأمین آنها می‌توان از این هنر انتظار درخشش و جذب مخاطب داشت. هنر نمایش به ویژه در دوره معاصر مورد پسند افراد تحصیلکرده و روشنفکران جامعه است. بیشتر افراد کتابخوان و اهل مطالعه با این هنر بیگانه نیستند و دستکم از کنار آن ساده و بی‌توجه رد نمی‌شوند. در مواردی هم اگر امکانات، وقت و... اجازه دهد، تماشاگر پر و پاقرص آن می‌شوند. اما ارتباط دوسویه هنر نمایش و مخاطبان، زمانی ممکن است برقرار شود که این هنر بتواند رسالت ذاتی خود را به انجام برساند. با وجود تمام کاستی‌ها، هنوز هم اگر سالن برای اجرای نمایش در اختیار کارگردانان جوان ما قرار داشته باشد، آنها و جمع بازیگران‌شان بدون چشمداشت حاضرند نمایش اجرا کنند و استعدادهایشان را به عرصه تماشا بیاورند.

اما در اولین قدم با مشکل نبود، کمبود و گرانی اجاره سالن‌ها مواجه می‌شوند. بسیاری از ارگان‌ها و سازمان‌ها –‌مانند شهرداری – سالن‌هایی دارند که می‌تواند در اختیار تئاتری‌ها باشد. به شرطی که مسئولان این سالن‌ها وضعیت اهالی تئاتر و مشکلات آنها را به خوبی درک کنند. واقعیت این است که تئاتر هنر فقیری است. بسیاری از اجراها آورده چندانی ندارند. اگر بخواهیم برای هر اجرا طلب پول گزافی کنیم، کارهای جدی را از این امکان – سالن برای اجرا – محروم کرده‌ایم.
به این ترتیب کسانی که می‌خواهند در این زمینه کار کنند مجبور خواهند بود با تن دادن به کارهای سطحی، نمایش‌های طنز از نوع نازل و کمدی‌هایی را با هدف جذب هرچه بیشتر مخاطبان و تأمین هزینه‌ها روی صحنه ببرند. البته من هم مثل بقیه مشکلی با طنز، تفریح و شادی مردم ندارم، مشکل من با فضایی است که فقط راه را برای نوعی از کارهای بازاری پسند باز بگذارد و به هنرمند فخیم و صاحب اندیشه تئاتر به چشم مشتری یک برنامه تفریحی نگاه کند.