پیشکسوت هنرمند، لانه نو مبارک

رسول نجفیان/بازیگر سینما و تلویزیون


در ارتباط با پیشکسوتان هنر و خانه‌شان و باند عظیمی که بر بند پسکسوتان زده‌اند، برخی را به‌حق عضو کرده و برخی را به‌ناحق راه نداده‌اند.
 فرمود: آن نصاب چندگونه منصوب کردی: اول خیلی خودی، بعد خودی، سپس غیرخودی، دیگر نخودی و آخر بی‌خودی.
 و آن بی‌خودی تو هستی که سال‌ها در کسوت هنری و مسبوق به سابقه آنی اما نه آنی که آنان را خوش آید که پیش و پس‌ات در کسوت ول مانده نماید.
پس نخودی عزیز با آنکه در آغاز بودی و ایثارگری‌ها نمودی و چه شد که عضو ننمودی؟ زین رو بی‌خودی گرد آن خانه نگرد و شکر خدا به جا آور که در خانه مستأجری خودت اگر بچه تهران صاحبخانه به عضویت قبولت دارد اگر اجاره‌بها به‌موقع پرداخت نمایی و از پس پیش پول برآیی.
 منصوب ناصبه‌ات نه‌تنها در خانه پیشکسوتان هنر بلکه در لانه پسکسوتان مرغان و دستگاه‌های تولید جوجه ماشینی هم جایی ندارد. چرا؟ چون جوجه اردک زشتی! پس در خیل عظیمی که راه ‌انداخته‌اند به بازی‌ات نگیرند و نازنازی‌ات نکنند.
 برو پیشه ‌کسوت هنرت را با خود گم و گور کن، شاید کنار گورخواب‌های گورستان‌های از پیش آماده جای‌گیری و آرامش ‌پذیری و راحت بمیری و شعار آخر اینکه: پیشکسوت، هنرمند، لانه نو مبارک.